Από τα ΕΛΠΕ και τη ΔΕΠΑ, μέχρι την Εγνατία Οδό, και την πώληση του 30% του αεροδρομίου Ελευθέριος Βενιζέλος, καμία από όλες αυτές τις ιδιωτικοποιήσεις, δεν προβλέπεται να έχει ολοκληρωθεί..
πριν το καλοκαίρι ή το φθινόπωρο του 2019.
Αλλά επειδή σε προεκλογική περίοδο, οι αποκρατικοποιήσεις συνήθως παγώνουν, το πιθανότερο είναι ότι κάποιοι από τους παραπάνω διαγωνισμούς θα μείνουν «προίκα» στην επόμενη κυβέρνηση.
Στις αποκρατικοποιήσεις που για παράδειγμα δεν έχουν καν ξεκινήσει, όπως της ΔΕΠΑ, και του διεθνούς αερολιμένα Αθηνών, η εμπειρία δείχνει ότι χρειάζονται 10-12 μήνες από την ημέρα που θα προκηρυχθούν μέχρι να ολοκληρωθούν. Οχι νωρίτερα επομένως από το φθινόπωρο του 2019, δηλαδή πάνω στις επόμενες εκλογές, εφόσον η κυβέρνηση εξαντλήσει τη θητεία της.
Στις άλλες, όπως των ΕΛΠΕ και της Εγνατίας Οδού, που βρίσκονται σε εξέλιξη και οι ενδιαφερόμενοι αναμένουν ορισμό ημερομηνίας υποβολής προσφορών, το νωρίτερο που μπορεί να ολοκληρωθούν είναι το προσεχές καλοκαίρι, και το αργότερο, το φθινόπωρο.
Στη πράξη αυτό σημαίνει ότι μπορεί ο φετινός στόχος εσόδων να ξεπεράσει τα 2 δισ ευρώ (ΟΤΕ, ΟΛΘ, ΔΕΣΦΑ, παράταση παραχώρησης ΔΑΑ, Ελληνικό), ωστόσο του χρόνου μάλλον θα περιοριστεί σε μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια.
Ταυτόχρονα, διαφορετικές αιτίες ανά περίπτωση, από ανακολουθίες έως αντιδράσεις, απειλούν να μεταθέσουν προς τα πίσω, από μερικές εβδομάδες έως και μήνες, τα χρονοδιαγράμματα ολοκλήρωσης μεγάλων διαγωνισμών.
Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η ενέργεια, όπου οι παρατάσεις σπρώχνουν μέσα στο εκλογικό 2019, τη πώληση των ΕΛΠΕ, ΔΕΠΑ, και των μονάδων της ΔΕΗ, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ολοκλήρωσή τους.
Στη περίπτωση για παράδειγμα των ΕΛΠΕ, οι πληροφορίες θέλουν τα εμπόδια που συνάντησαν οι υποψήφιοι μνηστήρες Glencore και Vitol να επισκεφτούν τα διυλιστήρια, να μεταθέτουν προς τα πίσω, τον προσδιορισμό ημερομηνίας υποβολής προσφορών. Αντί για Οκτώβριο, αυτή μπορεί να ορισθεί για το Νοέμβριο, που σημαίνει ότι καλώς εχόντων των πραγμάτων, προτιμητέος επενδυτής θα αναδειχθεί μέσα στο πρώτο τρίμηνο του 2019.
Δεδομένου ότι η μέχρι σήμερα εμπειρία, έχει δείξει πως από την ανακήρυξη του επενδυτή έως την οριστική μεταβίβαση, χρειάζονται 6-8 μήνες, το κλείσιμο της συναλλαγής θα πρέπει να τοποθετείται στο φθινόπωρο του 2019. Διάστημα που ίσως παραταθεί περαιτέρω, εφόσον ο νικητής του διαγωνισμού χρειασθεί να υποβάλει, όπως απαιτεί η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς, δημόσια προσφορά προς όσους από τους μικρομετόχους θελήσουν να του πουλήσουν τις μετοχές τους.
Στην περίπτωση της ΔΕΠΑ, το «split», δηλαδή η διχοτόμηση σε ΔΕΠΑ Εμπορίας και ΔΕΠΑ Υποδομών, επρόκειτο να ξεκινήσει άμεσα, προκειμένου τον Νοέμβριο να προκηρυχθεί ο διαγωνισμός για την πώληση του 50,1% της πρώτης. Χρονοδιάγραμμα που ακυρώνεται, εφόσον επιβεβαιωθούν οι πληροφορίες που θέλουν την Επιτροπή Ανταγωνισμού να ζητά και έλεγχο σε β’ βαθμό για την εξαγορά από τη ΔΕΠΑ το καλοκαίρι έναντι 150 εκατ ευρώ, του μεριδίου της ολλανδικής Shell στις ΕΠΑ και ΕΔΑ Αττικής.
Στην περίπτωση πάλι της Εγνατίας Οδού, λόγω του αλαλούμ που προκάλεσε η πολιτική ΣΥΡΙΖΑ, να κατακευρανώνει κάποτε τα διόδια, και μετά να αναδιπλώνεται, υπό την πίεση των δανειστών, είναι παρακινδυνευμένο να μιλά κανείς για χρονοδιαγράμματα. Ακόμη οι ενδιαφερόμενοι επενδυτές επεξεργάζονται το κείμενο της σύμβασης παραχώρησης, το οποίο δεν αναμένεται να έχει οριστικοποιηθεί πριν το Νοέμβριο, που σημαίνει ότι η υποβολή προσφορών τοποθετείται μέσα στο α’ τρίμηνο του 2019, και η ανακήρυξη πλειοδότη στο α΄εξάμηνο.
Στο σενάριο που η κυβέρνηση ολοκληρώσει τη θητεία της, θεωρείται απίθανο η Βουλή να εγκρίνει τη σύμβαση παραχώρησης το Σεπτέμβριο, στην καρδιά δηλαδή της προεκλογικής περιόδου.
Ουδείς συζητά τέλος για πώληση των μειοψηφικών ποσοστών στα νερά, δηλαδή ΕΥΑΘ, ΕΥΔΑΠ, για τα οποία τόσος ντόρος είχε γίνει ότι ενδιαφέρονται οι Γάλλοι. Το ίδιο ισχύει και για το 17% της ΔΕΗ. Εκρεμμεί άλλωστε η πώληση των λιγνιτικών της μονάδων, για την οποία επίσης εξετάζεται μικρή παράταση για την υποβολή προσφορών, έπειτα από σχετικό αίτημα ενός εκ των διεκδικητών τους.
