Τα δάκρυα στέρεψαν όλα αυτά τα χρόνια, τα λόγια χάνουν την αξία τους και τα συναισθήματα μιλούν απευθείας στην καρδιά. Το κενό που αφήνει μια τέτοια απώλεια δεν αναπληρώνεται ποτέ για τους δικούς τους ανθρώπους και πολλές φορές είναι δυσαναπλήρωτο στο χώρο εργασίας. Μπάμπη, Ραμαντάν, Αντώνη, Κώστα, δεν ξεχνάμε τον άδικο χαμό σας. Η δική σας απώλεια αποτελεί εφαλτήριο αγώνα για τη διεκδίκηση ασφαλών συνθηκών εργασίας. Θα συμβάλουμε όλοι ώστε οι νέοι συνάδελφοι να μη βιώσουν τον όλεθρο στον εργασιακό τους βίο.
https://beneas13.blogspot.com
