Ωστόσο οι περιορισμοί στα logistics, συγκεκριμένα η ανεπαρκής χωρητικότητα των αγωγών στην «καρδιά» του αμερικανικού σχιστολιθικού μπουμ στο δυτικό Τέξας, περιορίζουν το πόσο γρήγορα οι αμερικανικές εταιρείες θα μπορέσουν να αντικαταστήσουν τις όποιες χαμένες ιρανικές εξαγωγές αργού στην παγκόσμια αγορά πετρελαίου.
Οι δυσκολίες που αντιμετωπίζει μία χώρα με τόσο μεγάλη παραγωγή σχιστολιθικού εξηγούν γιατί οι ΗΠΑ έχουν κάνει συνομιλίες με μεγάλους παραγωγούς αργού στο εξωτερικό για τους τρόπους αύξησης του εφοδιασμού και αντιστάθμισης της οποιαδήποτε επίπτωσης από την αποχώρηση από την πυρηνική συμφωνία με το Ιράν. Οι συνομιλίες αποκαλύφθηκαν από τον Στίβεν Μνούτσιν, τον Αμερικανό υπουργό Οικονομικών, κάποιες ώρες μετά την ανακοίνωση του κ. Τραμπ την Τρίτη.
Το πετρέλαιο που παράγεται στη «δομή του Permian» στο Τέξας και το Νέο Μεξικό, το «λευκό» κέντρο του σχιστολιθικού μπουμ, παγιδεύεται εκεί, καθώς δεν υπάρχει εύκολη διαδρομή προς ένα διυλιστήριο ή σταθμό εξαγωγών.
Ο πυρετώδης ρυθμός γεωτρήσεων και η αυξημένη παραγωγικότητα έχουν δώσει ώθηση στην παραγωγή από το Permian κατά 60% τα τελευταία δύο χρόνια, στα 3,2 εκατ. βαρέλια ανά ημέρα. Το πρόβλημα είναι ότι ο ρυθμός του μπουμ περιορίζεται από τη δυνατότητα της περιοχής να ακολουθήσει σε εργάτες, εξοπλισμό και αγωγούς.
«Υπάρχει τεράστιο πρόβλημα χωρητικότητας», λέει ο John Zanner της RBN Energy, εταιρείας έρευνας. «Οι αγωγοί είναι γεμάτοι».
Η καλύτερη οικονομική κατάσταση των παραγωγών σχιστολιθικού που προκλήθηκε από τις υψηλότερες τιμές και τα χαμηλότερα κόστη δείχνει ότι η αμερικανική πετρελαϊκή παραγωγή ήδη αυξάνεται γρήγορα και ότι αναμένεται να είναι κατά μέσο όρο 1,4 εκατ. βαρέλια ανά ημέρα περισσότερη το 2018, από το 2017.
Και στην ανάκαμψη της αμερικανικής πετρελαϊκής βιομηχανίας από τον Μάιο του 2016, η «δομή του Permian» είχε την πιο δυνατή αύξηση δραστηριότητας, καθώς τριπλασιάστηκαν οι ενεργές πλατφόρμες γεωτρήσεων, τα τελευταία δύο χρόνια. Σήμερα έχει το 55% από τις πετρελαϊκές πλατφόρμες της χώρας. Ωστόσο, η ραγδαία επεκτεινόμενη παραγωγή θα πρέπει να περιμένει νέους αγωγούς, που δεν θα είναι έτοιμοι να συνδεθούν πριν τα τέλη της επόμενης χρονιάς.
Η ανεπαρκής δυνατότητα μεταφοράς στην περιοχή αντανακλάται στη μεγάλη έκπτωση στην τιμή του πετρελαίου στο Δυτικό Τέξας, σε σύγκριση με τον αμερικανικό δείκτη αναφοράς του αργού. Εφτασε τα 13 δολάρια το βαρέλι αυτή την εβδομάδα, κάτι που σημαίνει ότι ενώ το ευκολότερα εμπορεύσιμο West Texas Intermediate πωλούνταν περίπου 70 δολάρια το βαρέλι, το πετρέλαιο στο Midland τιμολογούνταν μόλις 57 δολάρια το βαρέλι.
Η προσφορά αυξήθηκε καθώς μειώσεις κόστους και αύξηση παραγωγικότητας μείωσαν την τιμή που απαιτούνταν για να είναι κερδοφόρα τα πηγάδια στη δομή του Permian. Ο Scott Sheffield, πρόεδρος της Pioneer Natural Resources, ένας από τους πιο επιτυχημένους παραγωγούς στο Permian, είπε πρόσφατα ότι τα πηγάδια της εταιρείας χρειάζονται τιμή πετρελαίου στη «χαμηλή ζώνη των 20 δολαρίων», για να έχουν ισοσκελισμένο κόστος/κέρδος.
Οι τεχνικές παραγωγής επίσης βελτιώνονται ακόμη. Η Concho Resources, άλλη ηγέτιδα παραγωγός εταιρεία του Permian, είναι μία από τις πολλές που γυρίζουν σε μεγαλύτερα πηγάδια, στα δύο μίλια οριζόντια αντί ενός, για να βελτιώσει το πόσο πετρέλαιο μπορεί να ανακτήσει από τα αποθέματά της. Ο Timothy Leach, διευθύνων σύμβουλος της Concho, είπε στους αναλυτές αυτόν τον μήνα ότι αυτός ο τρόπος εργασίας αύξησε το εμβαδόν της έκτασής του, κατά περίπου 45%.
«Η βιομηχανία της εξερεύνησης και της παραγωγής τα έχει πάει καλά στο να μειώσει το κόστος παραγωγής», λέει ο Artem Abramov, αναλυτής της Rystad Energy. «Αλλά οι εταιρείες αγωγών πραγματικά έχασαν την ευκαιρία τους, όταν υπήρχε ανάγκη για επενδύσεις σε νέες υποδομές».
Κάποιοι παραγωγοί της περιοχής, κυρίως μεγάλες εταιρείες περιλαμβανομένης της Pioneer, έχουν ήδη κλείσει χωρητικότητα σε αγωγούς προς διυλιστήρια και εξαγωγικούς σταθμούς κατά μήκος του κόλπου του Μεξικό. Αλλοι, όπως η Parsley Energy, πωλούν την παραγωγή σε πελάτες που έχουν πρόσβαση σε αυτούς τους αγωγούς. Κάποιοι παραγωγοί, όμως, δεν έχουν ελκυστική επιλογή για να φτάσουν σε πελάτες.
«Είναι δύσκολο να βρεις αρκετά φορτηγά και αρκετούς οδηγούς», λέει η Jenna Delaney της S&P Global. «Δεν μπορούν να μεταφερθούν τόσο πολλά βαρέλια με αυτό τον τρόπο».
Τα τρένα είναι μια ακόμα δυνητική επιλογή αλλά οι σιδηρόδρομοι του Τέξας είναι πλέον υπερπλήρεις από τις αυξημένες παραδόσεις άμμου, που χρειάζεται στη μέθοδο της υδραυλικής ρωγμάτωσης που βάζει τα πηγάδια σε παραγωγή.
Το αποτέλεσμα είναι εταιρείες που δεν έχουν εξασφαλίσει αυτόν τον πολυπόθητο χώρο σε έναν αγωγό, να πρέπει να σκεφτούν να καθυστερήσουν τμήμα της παραγωγής. Αναλυτές στο Tudor Pickering Holt υποστήριξαν αυτή την εβδομάδα ότι αν και πολλές εταιρείες μπορούν ακόμα να πωλούν πετρέλαιο με κέρδος, οι επενδυτές ίσως προτιμούσαν να καθυστερήσουν την παραγωγή και να περιμένουν καλύτερες τιμές αργότερα.
Η Energy Information Administration της αμερικανικής κυβέρνησης δήλωσε ότι οι χαμηλότερες τιμές πετρελαίου στη «δομή του Permian» αναμένεται να διατηρηθούν μέχρι τα μέσα του 2019, κάτι που σημαίνει ότι «δεν περιμένει η παραγωγή πετρελαίου στην περιοχή να αυξηθεί όσο απότομα όσο θα μπορούσε σε ένα σενάριο χωρίς μεταφορικούς περιορισμούς».
Υπάρχει κάποια ευελιξία σε αυτούς τους περιορισμούς. Χρησιμοποιώντας ειδικά πολυμερή, για παράδειγμα, μπορεί να βοηθηθεί το πετρέλαιο να κυλήσει γρηγορότερα στους αγωγούς. Η Rystad Energy πιστεύει ότι η παραγωγή στην περιοχή μπορεί να αυξηθεί σε 3,7/3,8 εκατ. βαρέλια την ημέρα ως τα τέλη της χρονιάς. Η πραγματική αλλαγή θα έρθει του χρόνου, όμως, όταν τρεις μεγάλοι νέοι αγωγοί, Cactus II, Gray Oak και Epic θα μπουν σε λειτουργία, με αθροιστική χωρητικότητα 1,9 εκατομμύρια βαρέλια την ημέρα.
Οταν συμβεί αυτό, θα είναι εφικτή η εκ νέου αύξηση της παραγωγής αργού στις ΗΠΑ, αφαιρώντας κάποια από την ανοδική πίεση στις τιμές. Εως τότε, η κυβέρνηση Τραμπ θα πρέπει να παρακολουθεί προσεκτικά τι σημαίνει η πολιτική της στο Ιράν για τους αγοραστές πετρελαίου.
