Ομιλία απηύθυνε ο καθ. Γιάννης Μανιάτης, Βουλευτής Αργολίδας ΚΙΝΑΛ, και π. Υπουργός, σε εκδήλωση στο ξενοδοχείο Ξενοδοχείο Royal Olympic με θέμα την ενεργειακή στρατηγική που ακολούθησε στα χρόνια που ήταν υπουργός και την κατάσταση σήμερα στα ενεργειακά.
Αισθάνομαι όμορφα να είμαι σήμερα σε μία σημαντική εκδήλωση μιας από τις πιο έγκυρες, από τις σπουδαιότερες ελληνικές εφημερίδες. Είναι πραγματικά τιμή μου να συμμετέχω σήμερα σε αυτή την εκδήλωση κι εύχομαι κάθε χρόνο να συνεχίσετε αυτή την προσπάθεια, γιατί θεωρώ ότι η Ναυτεμπορική μπορεί να αποτελέσει ένα βήμα σοβαρού διαλόγου, ανταλλαγής απόψεων και αντιπαράθεσης προς όφελος του εθνικού συμφέροντος.
Αγαπητοί φίλοι, πολλές φορές έχω τεκμηριώσει ότι πάνω από 50 δις€ επενδύσεων μπορεί να προσελκύσει ο ενεργειακός τομέας της χώρας. Ο ενεργειακός τομέας, υπό όρους και προϋποθέσεις κανονικής διακυβέρνησης της χώρας, με Ευρωπαϊκό προσανατολισμό και σοβαρή ενεργειακή και εξωτερική πολιτική, μπορεί να αποτελέσει το υπόβαθρο πάνω στο οποίο θα πατήσει το Νέο Παραγωγικό Μοντέλο της χώρας, που θα παράγει εθνικό πλούτο και θέσεις εργασίας.
Δεν θα τοποθετηθώ σήμερα για θέματα για τα οποία εκατοντάδες φορές έχουμε μιλήσει, την άθλια οικονομική κατάσταση της ΔΕΗ, τον θλιβερό διαγωνισμό για τις λιγνιτικές μονάδες, τη μίζερη πορεία του «Εξοικονομώ», την τραγική εξέλιξη της ηλεκτρικής διασύνδεσης της Κρήτης, την ανυπαρξία πολιτικής για το ηλεκτρικό αυτοκίνητο, την απουσία πολιτικών για τα Έξυπνα Δίκτυα, τις Έξυπνες Πόλεις, τα Έξυπνα Κτίρια. Θα κάνω μόνο ένα πρώτο εισαγωγικό σχόλιο.
Ευτυχώς, γλυτώσαμε τον Συνταγματικό Λαϊκισμό, όπου με βάση την πρόταση της σημερινής κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας «υπό δημόσιο έλεγχο τίθενται τα δίκτυα διανομής ενέργειας». Όχι όμως τα δίκτυα μεταφοράς ενέργειας. Δείτε τώρα τη λογική κι ενεργειακή αντίφαση του ΣΥΡΙΖΑ, να είναι υπό δημόσιο έλεγχο τα δίκτυα διανομής, το λιανοπούλι, τα λιανικά δίκτυα και να μην είναι υπό δημόσιο έλεγχο τα μεγάλα δίκτυα, τα δίκτυα μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας και το δίκτυο υψηλής πίεσης μεταφοράς φυσικού αερίου.
Παρανοϊκό!
Αγαπητοί φίλοι, σήμερα, με αφορμή κυρίως την αυριανή συνάντηση στο Τελ Αβίβ του Έλληνα πρωθυπουργού κ. Τσίπρα, του Ισραηλινού πρωθυπουργού Νετανιάχου, του προέδρου Αναστασιάδη και του υπουργού εξωτερικών των Ηνωμένων Πολιτειών Pompeo, θέλω να αναφερθώ σε αυτό το θέμα. Θεωρώ πως συνιστά μια μεγάλη προτεραιότητα να δούμε πού ήμασταν, πού είμαστε και κυρίως πού πρέπει να πάμε. Θα κάνω λοιπόν μια πολύ σύντομη αντιπαραβολή και αντιπαράθεση ανάμεσα στην Πολυδιάστατη, Προοδευτική, Πατριωτική, Ενεργειακή Στρατηγική της περιόδου 2010-2014, που είναι οπρώτος πυλώνας, αυτός των αγωγών φυσικού αερίου. Μια Στρατηγική, η οποία άνοιγε νέους δρόμους στους οποίους φέραμε να ακολουθήσουν και οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ευρωπαϊκή Ένωση, οι οποίες στο πρώτο στάδιο ήταν απέναντι σ’ αυτούς τους νέους δρόμους.
Η δεύτερη Στρατηγική είναι αυτή του ΣΥΡΙΖΑ – Αλ. Τσίπρα, αυτή της ασύγγνωστης παρουσίας σε δημόσιες διεθνείς τελετές υπογραφής κειμένων, χωρίς καμία πρωτοβουλία προώθησης των εθνικών συμφερόντων, υπακούοντας απλώς σε επιλογές των μεγάλων δυνάμεων και χωρίς, επαναλαμβάνω, να αναδεικνύονται τα εθνικά θέματα.
Θέλω να θυμίσω σε όλους μας, γιατί εγκαταβιούμε στο χώρο της ενέργειας όλοι, την Ελλάδα του 2010. Στην Ελλάδα του 2010 δεν υπήρχε TAP, δεν υπήρχε IGB, δεν υπήρχε FSRU Αλεξανδρούπολης, δεν υπήρχε αναβάθμιση Ρεβυθούσας, δεν υπήρχε EuroAsia Interconnector, δεν υπήρχε βεβαίως EastMed, δεν υπήρχε τίποτα. Στην Ελλάδα όμως του 2014 υπήρχαν όλα τα παραπάνω και υπήρχε επίσης ισχυρός EastMed. Ισχυρός EastMed, ισχυρός TAP, ο οποίος σημειώνω προς εθνική επίγνωση, ότι με τον TAP κερδίσαμε ως Ελλάδα τον γιγαντιαίο, τον θηριώδη Nabucco τον οποίο υποστήριζαν όλα τα μεγάλα αμερικανικά κι ευρωπαϊκά συμφέροντα.
Ας δούμε γιατί κέρδισε ο TAP κι έχασε ο Nabucco, ο οποίος δεν επρόκειτο να περάσει από Ελλάδα, αλλά από Βουλγαρία. Το 2014, η Ελλάδα ήταν πια ένας ενεργειακός κόμβος, ένας κόμβος διαμετακόμισης αερίου. Πάνω σ’ αυτόν τον πρώτο πυλώνα στήθηκε ο δεύτερος πυλώνας της ανακάλυψης και αποκάλυψης εθνικών κοιτασμάτων Υδρογονανθράκων. Όσοι από μας παλέψαμε την περίοδο 2010-2014 να πείσουμε ότι η Ελλάδα ναι, μπορεί να είναι μέρος του αναδυόμενου Ενεργειακού Eldorado της Ανατ. Μεσογείου, αντιμετωπιστήκαμε, όχι απλώς με επιφυλακτικότητα, αλλά και με καταψήφιση όλων των συμβάσεων και νομοθετικών παρεμβάσεων που πήραμε την περίοδο αυτή.
Ο τρίτος πυλώνας ήταν ο πυλώνας των Περιφερειακών Συνεργασιών στην ευρύτερη περιοχή. Το ξεκίνημα του 2010 της ενεργειακής συνεργασίας με το Ισραήλ αντιμετωπίστηκε με καταγγελίες γιατί προχωρούμε σε αυτήν την κατεύθυνση. Το 2014 κορυφώθηκε αυτή η Περιφερειακή Συνεργασία με τη συνεργασία με την Αίγυπτο και βρεθήκαμε τον Ιανουάριο 2015 με μια Ελλάδα να έχει δρομολογήσει 4 αγωγούς να περνούν από το έδαφός της, μια Ελλάδα κόμβο Περιφερειακής Συνεργασίας, ειρήνης, ανάπτυξης και ευημερίας των λαών της Ανατ. Μεσογείου και με μια Ελλάδα η οποία αποκαλυπτόταν ότι μπορούσε να είναι σημαντικός παίκτης στο ενεργειακό γίγνεσθαι της Ευρώπης.
Γιατί τα τονίζω αυτά. Τα τονίσω φίλες και φίλοι, γιατί μπροστά μας έχουμε ευρωεκλογές και σε ελάχιστους μήνες θα έχουμε κι εθνικές εκλογές. Και προφανώς, όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, η πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα θα αλλάξει.
Αυτό που έχει σημασία για όσους από μας ασχολούνται με το χώρο της ενέργειας, είναι να μην αλλάξουν τα λόγια, οι σκέψεις οι πολιτικές ανθρώπων που σήμερα υπερασπίζονται για παράδειγμα τον EastMed και δεν θα ήθελα αύριο να τους δω να λένε ότι ο EastMed δεν είναι σωστός, γιατί είναι ευρωπαϊκός ή αμερικανικός δάκτυλος.
Αναφέρομαι προφανώς στον πρωθυπουργό Αλ. Τσίπρα και όλα τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Το τονίζω, γιατί πρέπει αυτός ο λαός, αυτό το πολιτικό σύστημα, με εθνική αυτογνωσία να δει ποια λάθη έκανε πριν τα μνημόνια, να δει ποια λάθη έκανε στη διάρκεια των 9 ετών των μνημονίων και να αποφύγει τα λάθη μετά τις επόμενες εθνικές εκλογές.
Έρχομαι λοιπόν στην αυριανή συνάντηση. Αύριο θα υπογραφεί μια συμφωνία ανάμεσα σε τρεις χώρες. Είναι το γνωστό μοντέλο 3+1. Ελλάδα-Κύπρος-Ισραήλ. Το +1 είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες. Πρόσφατα το +1 θα είναι Ελλάδα, Κύπρος, Ισραήλ και Γαλλία.
Καλά, πώς φτάσαμε ως εδώ; Δεν φτάσαμε με μαγικό τρόπο, ούτε με αυτόματο πιλότο, ούτε έπεσε ως μάνα εξ ουρανού η αναβάθμιση της γεωπολιτικής θέσης της Ελλάδας.
Ήρθε με μια πολύ σοβαρή, πολυδιάστατη, ανεξάρτητη, Πατριωτική Ενεργειακή Στρατηγική.
Και σήμερα πού βρισκόμαστε; Βρισκόμαστε στην πιο πολυπαραμετρική, γεωπολιτική εξίσωση με δεκάδες αγνώστους και δεκάδες άλλες μεταβλητές. Και πρέπει αυτή η εξίσωση να επιλυθεί προς όφελος της Ελλάδας και των χωρών της ευρύτερης περιοχής.
Ο EastMed σας θυμίζω όταν σχεδιάστηκε από μας, με τη βοήθεια της ΔΕΠΑ 2010-2012, αντιμετωπίστηκε ως μία γραφική, εκτός τόπου και χρόνου προσπάθεια, η οποία προσπαθούσε να υλοποιήσει ένα ανέφικτο project. Θυμίζω ότι το Διοικητικό Συμβούλιο της ΔΕΠΑ, για να χρηματοδοτήσει την pre-feasibility study, μού ζήτησε ξεχωριστή ειδική εντολή με την υπογραφή μου, επειδή τους απειλούσαν να μην προχωρήσουν διότι δήθεν θα έκαναν σπατάλη δημοσίου χρήματος.
Υπήρχαν τεράστιες κομματικές πιέσεις της αντιπολίτευσης να μην ανατεθεί η μελέτη. Για να υπάρχει σήμερα αυτός ο αγωγός, ευτυχώς υπήρξε η πολιτική εντολή μας που δόθηκε και τελικά υλοποιήθηκε από τη ΔΕΠΑ.
Ο EastMed είναι ένας ακόμη απλός αγωγός; Είναι απλώς ένας αγωγός ο οποίος βοηθάει τον Αλ. Τσίπρα να χαίρεται και να χαμογελάει σε ξένες πρωτεύουσες, βγάζοντας ωραίες φωτογραφίες με άλλους ηγέτες, αποκρύπτοντας ότι ήταν από τους πιο σκληρούς πολέμιους του συγκεκριμένου έργου; Ή είναι ένα βαθύτατα πολιτικό, γεωπολιτικό όπλο για την αναβάθμιση της Ελλάδας; Και είναι ο EastMed μόνος του σε αυτή την εθνική στρατηγική, ή έχει και άλλα στοιχεία που διαμορφώνουν πραγματικά την πολυδιάστατη πατριωτική εξωτερική πολιτική;
Για να το ξεκαθαρίσουμε άπαξ δια παντός. Ο EastMed υπάρχει, επειδή η Ελλάδα την περίοδο 2010-2014, εμείς που ως ΠΑΣΟΚ συμμετείχαμε στην κυβέρνηση, αποφάσισε ότι ναι, πρέπει να αξιοποιήσουμε και αυτό που μας έδωσε η φύση, και τη γεωγραφική μας θέση, και κυρίως την αδυναμία μας ως οικονομία, ώστε να πείσουμε τους εταίρους και δανειστές ότι όσο χρήσιμοι μας είναι αυτοί, προκειμένου να μη χρεοκοπήσει η Ελλάδα, άλλο τόσο χρήσιμη μπορεί να είναι η Ελλάδα σε αυτούς για τη διασφάλιση της Ενεργειακής τους αυτάρκειας και Aσφάλειας.
Εξηγούμαι με απλά λόγια: Ο EastMed, εκτός των γνωστών γεωπολιτικών συντελεστών, τους οποίους θα εξυπηρετήσει, έχει και τις ακόλουθες τρεις παραμέτρους, οι οποίες αγνοούνται τα τελευταία χρόνια με ΣΥΡΙΖΑ.
Παράμετρος πρώτη: Ο EastMed για να υπάρξει, δεν του φτάνουν μόνο τα κοιτάσματα της Κύπρου και του Ισραήλ. Δεν του φτάνουν το Λεβιάθαν, το Ταμάρ, η Αφροδίτη, ή ο Γλαύκος. Ο EastMed για να υπάρξει, θέλει τροφοδότηση και από τα ελληνικά κοιτάσματα.
Και αναφέρομαι κυρίως σε αυτά που περιμένουμε, τα γιγαντιαία κοιτάσματα που είμαστε βέβαιοι ότι θα υπάρξουν ως ανακαλύψεις τα επόμενα χρόνια νότια της Κρήτης. Ανακαλύψεις, οι οποίες σας βεβαιώνω θα αναβαθμίσουν την Ελλάδα ως ενεργειακή πηγή της Ευρώπης εκεί που δεν το φαντάζονται πάρα πολλοί.
Κατά συνέπεια, ένας συντελεστής επιτυχίας του EastMed είναι η τροφοδότησή του και με ελληνικά κοιτάσματα.
Δυστυχώς η κυβέρνηση καθυστερεί αδικαιολόγητα, απολύτως αδικαιολόγητα, τις συμβάσεις που έχει ζητήσει η Κοινοπραξία EXXONMOBIL-TOTAL-ΕΛΠΕ νότια και νοτιοδυτικά της Κρήτης. Και καθυστερούν και οι άλλες συμβάσεις. Και ανοίγω εδώ μία σύντομη παρένθεση. Είναι λογικό όταν υπογράφεις για πρώτη φορά και κυρώνεις τις πρώτες τρεις συμβάσεις της Ελλάδας το 2014, το Ελεγκτικό Συνέδριο και το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους να θέλουν αρκετούς μήνες για να καταλάβουν τι είναι αυτές οι καινούργιες συμβάσεις, ποιοι είναι οι επιμέρους συντελεστές τους.
Όταν όμως, χωρίς να αλλάξει καθόλου, ούτε ένα γράμμα από το νόμο μας 4001/2011, επαναλαμβάνεις άλλες πέντε ή έξι συμβάσεις, τότε οι καθυστερήσεις είναι αδικαιολόγητες και δείχνουν απουσία πολιτικής βούλησης του ΣΥΡΙΖΑ, διότι το θεσμικό πλαίσιο είναι το ίδιο.
Παράμετρος δεύτερη: Ο δεύτερος συντελεστής που σχεδιάσαμε τον EastMed ήταν, και δεν τον ακούω να αναφέρεται καθόλου, ότι θα άρει την ενεργειακή απομόνωση της Κύπρου, της Κρήτης, της Πελοποννήσου, της Δυτικής Ελλάδας και της Ηπείρου.
Η Πελοπόννησος απέκτησε ευτυχώς με δική μας πρωτοβουλία την περίοδο 2010-2014 κι εθνικό δίκτυο, τον αγωγό «Κόρινθος – Μεγαλόπολη», που ολοκληρώθηκε αρχές του 2015. Όμως ο EastMed έχει μια πολύ μεγάλη εθνική σημασία. Για την άρση της ενεργειακής απομόνωσης της μισής Ελλάδας.
Και αυτό θα πρέπει να γίνει κατανοητό από αυτούς που διαμορφώνουν την κοινή γνώμη, η οποία εύλογα ανησυχεί για τις επιπτώσεις των ερευνών Υδρογονανθράκων πιθανά στο περιβάλλον κ.λπ. Αλλά εάν δεν γίνονται δημόσιες διαφανείς υποστηρικτικές των ερευνών Υδρογονανθράκων τοποθετήσεις, κυρίως από την κυβέρνηση, με όλα τα δεδομένα πάνω στο τραπέζι και με τα οφέλη που θα έχει η εθνική οικονομία και η κοινωνία, τότε είναι λειψή η παρουσίαση και υποκρύπτει κυβερνητική ή ανικανότητα ή σκοπιμότητα.
Παράμετρος τρίτη: Κι έρχομαι στην τρίτη και σπουδαιότερη παράμετρο του EastMed, γιατί επαναλαμβάνω, αύριο θα έχουμε χειροκροτήματα, φωτογραφίες και κορδέλες. Από τις φωτογραφίες αυτές θα λείπει η συνέχιση της Πατριωτικής Ενεργειακής Στρατηγικής της περιόδου 2010-2014.
Δεν έχει γίνει κατανοητό από τις πολιτικές της ελληνικής κυβέρνησης προς τους εταίρους και δανειστές μας, προς την Ευρωπαϊκή Ένωση, προς τα κράτη-μέλη, τους 27, ότι τα κοιτάσματα της Ελλάδας και της Κύπρου και του Ισραήλ που θα έρθουν μέσω του EastMed είναι μια νέα πηγή, μια νέα όδευση που είναι η πεμπτουσία της ευρωπαϊκής Ενεργειακής Στρατηγικής για απεξάρτηση από τρίτες χώρες.
Δεν μας φτάνει το ότι το Δεκέμβριο του 2014 πείσαμε μαζί με τον Κύπριο Υπουργό Ενέργειας Γ. Λακκοτρύπη, το πρώτο Συμβούλιο Υπουργών Ενέργειας και τον Αντιπρόεδρο της Ε.Ε. Μάρος Σέφκοβιτς να στηρίξει τον EastMed. Το κατάφερε η Ελλάδα αυτό το 2014. Σήμερα, όφειλε η Ελλάδα το τελευταίο χρονικό διάστημα με ΣΥΡΙΖΑ, να έχει πείσει την Ευρώπη για κάτι πολύ πιο σπουδαίο: ότι οι δανειστές έχουν τη δική μας ενεργειακή ανάγκη.
Μας έχουν ανάγκη πολύ περισσότερο χώρες που ενόψει των ευρωεκλογών, το πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα υποστεί κραδασμούς και το ξέρουμε πολύ καλά όλοι. Κι έχει βαθιά ανάγκη η Ευρωπαϊκή Ένωση, οι ευρωπαϊκοί λαοί, οι ευρωπαϊκές δημοκρατίες να δουν τι σημαίνει Κοινοτική Αλληλεγγύη, τι σημαίνει Ενεργειακή Ασφάλεια, τι σημαίνει διασφάλιση του μέλλοντος των λαών της Ευρώπης.
Θα κλείσω λέγοντας τι νομίζω ότι έπρεπε να έχει γίνει, ή που έστω και τώρα μπορεί να γίνει:
1. Πανεθνική εκστρατεία σε όλες τις Ευρωπαϊκές πρωτεύουσες ότι ο EastMed είναι το κορυφαίο ενεργειακό έργο της Ευρώπης της τελευταίας δεκαετίας.
2. Άμεση κύρωση στη Βουλή των Ελλήνων των συμβάσεων και για τα δύο οικόπεδα EXXON MOBIL-TOTAL-ΕΛΠΕ νότια-νοτιοδυτικά της Κρήτης, καθώς και των οικοπέδων για τον Κυπαρισσιακό και για το Οικόπεδο 2 δυτικά της Κέρκυρας.
3. Προώθηση των οικοπέδων 15 και 20 νότια-νοτιοανατολικά της Κρήτης που ξαφνικά είδαμε ότι η Τουρκία το διεκδικεί για τη δική της ΑΟΖ.
4. Ασφαλέστατα επείγει επίσης η ενημέρωση της ελληνικής κυβέρνησης, του ελληνικού πολιτικού συστήματος, προς τις τοπικές κοινωνίες, εκεί όπου γίνονται έρευνες υδρογονανθράκων. Προφανέστατα, συμφωνούμε όλοι για την Πράσινη Ενέργεια, τα Φωτοβολταϊκά, τις Γεωθερμίες, την Αποθήκευση, την Εξοικονόμηση.
Αυτά έπρεπε να τρέχουν ακόμη πιο γρήγορα. Στα δύσκολα όμως, που στηρίζουν και το αυριανό ασφαλιστικό σύστημα της χώρας με βάση το νόμο μας 4162/2013 για το Ταμείο Κοινωνικής Αλληλεγγύης Γενεών, χρειάζεται γενναιότητα και διαφανής διάλογος, που μπορεί και πρέπει να γίνει μόνο με ανοιχτές κάμερες και μέσα στη Βουλή των Ελλήνων.
Τελειώνοντας, κυρίες και κύριοι, πρέπει να σας πω ότι ανήκω στους αθεράπευτα αισιόδοξους ότι αυτή η χώρα μπορεί να τα καταφέρει. Εξίσου αθεράπευτα αισιόδοξος είμαι με τον τομέα της Ενέργειας και της αξιοποίησης των Ορυκτών Πρώτων Υλών της χώρας.
Οι τελευταίες μπορούν να συμβάλουν κατά 1δις€/χρόνο στις ελληνικές εξαγωγές και τη δημιουργία 100.000 νέων θέσεων εργασίας. Πιστεύω ότι με απόλυτο σεβασμό στο περιβάλλον και με τη Ρήτρα της δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας, ο τομέας αυτός «Ενέργεια – Περιβάλλον – Ορυκτός Πλούτος», μπορεί πραγματικά να αποτελέσει μια σπουδαία παρακαταθήκη που θα αφήσει η σημερινή γενιά στις επόμενες γενιές.
Προσθέστε δε σε αυτό, τη μεγάλη συμβολή που μπορεί να έχει, ιδιαίτερα σε θέματα Έξυπνων Δικτύων, Έξυπνων Πόλεων, Έξυπνων Κτιρίων, η 4η Βιομηχανική Επανάσταση, η Τεχνητή Νοημοσύνη, η Ρομποτική, το Internet of Things (IoT), όλα αυτά που συνιστούν τον μετασχηματισμό των σημερινών οικονομικών παραγωγικών μοντέλων όλων των κρατών, σε νέα μοντέλα.
Μοντέλα που παράγουν πλούτο, που ο πλούτος αυτός όμως πρέπει να μοιράζεται δίκαια και να μην τον καρπούνται μόνο οι ελίτ που κυβερνούν από τους φορολογικούς τους παραδείσους το σημερινό κόσμο.
Αυτή είναι η μεγάλη Προοδευτική Πρόκληση στην οποία οφείλουμε να απαντήσουμε και ως Ελλάδα και ως Ευρώπη.
(energypress)
(energypress)
