Σίγουρα η παρουσία Πομπέο στην τριμερή της Ιερουσαλήμ έχει την υψηλή συμβολική σημασία ότι οι ΗΠΑ στηρίζουν την προώθηση του East Med, ωστόσο για να αποκτήσει αυτό ουσία, θα πρέπει να αποφασίσουν να συμμετάσχουν στο σχέδιο, παίκτες όπως η Exxon και οι μεγάλοι αμερικανικοί κατασκευαστικοί κολοσσοί.
με τη σειρά τους να προηγηθούν κινήσεις της Exxon για τη διεκδίκηση οικοπέδων στη Κύπρο, το Ισραήλ, και την Αίγυπτο, κατ’ επέκταση νέες έρευνες, οι οποίες φυσικά θα πρέπει να καρποφορήσουν, καθώς οι σημερινές ποσότητες διαπιστωμένων κοιτασμάτων, δεν επαρκούν για να καταστήσουν βιώσιμο τον αγωγό.
Τα παραπάνω δεν είναι απίθανα, αλλά δείχνουν πόσα πολλά χρόνια μακριά είμαστε ακόμη μέχρι να πάρει σάρκα και οστά το σχέδιο. Την περασμένη εβδομάδα, το πρακτορείο Reuters μετέδωσε την πληροφορία - που δεν έχει διαψευστεί- ότι στελέχη της Exxon μετέφεραν στον Ισραηλινό υπουργό Ενέργειας Γιουβάλ Στάινιτς στο Χιούστον, στο περιθώριο του συνεδρίου CERAWeek 2019, το ενδιαφέρον του αμερικανικού κολοσσού να συμμετάσχει στον νέο γύρο αδειοδότησης για παραχώρηση δικαιωμάτων έρευνας και εκμετάλλευσης που θα διεξάγει το Ισραήλ τον Ιούνιο.
Σύμφωνα πάντα με το τηλεγράφημα του αμερικανικού πρακτορείου, η Exxon απέκτησε πρόσφατα από το ισραηλινό υπουργείο Ενέργειας, πακέτο δεδομένων αξίας 50.000 δολαρίων, ενώ στελέχη της επισκέφθηκαν στην Ιερουσαλήμ ένα κέντρο δεδομένων του υπουργείου Ενέργειας, με στοιχεία γύρω από τη γεωλογία των υποθαλάσσιων πετρωμάτων.
Τα στοιχεία που φιλοξενεί το κέντρο αυτό, δείχνουν σύμφωνα με το Reuters, πως τα πετρώματα κρύβουν ποσότητες που εκτιμώνται σε 75 τρισεκατομμύρια κυβικά πόδια φυσικού αερίου.
Το πρακτορείο επισήμανε ότι τόσο η Exxon, όσο και το ισραηλινό υπουργείο Ενέργειας, αρνήθηκαν να σχολιάσουν τις πληροφορίες.
Χρειάζονται ακόμη χρόνια ερευνών
Ακόμη και έτσι να είναι, η χρονική απόσταση που μεσολαβεί από μια εκδήλωση ενδιαφέροντος έως την αρχική ανακάλυψη ενός κοιτάσματος κυμαίνεται γύρω στα 3 χρόνια. Στην Κύπρο, για παράδειγμα, η κοινοπραξία Exxon-Qatar Petroleum εξασφάλισε το οικόπεδο 10 τον Δεκέμβριο του 2016, αλλά χρειάστηκε να φθάσουμε στον Φεβρουάριο του 2019, προκειμένου να ανακοινωθεί ότι το κοίτασμα Γλαύκος είναι εμπορικά εκμεταλλεύσιμο.
Το πρακτορείο επισήμανε ότι τόσο η Exxon, όσο και το ισραηλινό υπουργείο Ενέργειας, αρνήθηκαν να σχολιάσουν τις πληροφορίες.
Χρειάζονται ακόμη χρόνια ερευνών
Ακόμη και έτσι να είναι, η χρονική απόσταση που μεσολαβεί από μια εκδήλωση ενδιαφέροντος έως την αρχική ανακάλυψη ενός κοιτάσματος κυμαίνεται γύρω στα 3 χρόνια. Στην Κύπρο, για παράδειγμα, η κοινοπραξία Exxon-Qatar Petroleum εξασφάλισε το οικόπεδο 10 τον Δεκέμβριο του 2016, αλλά χρειάστηκε να φθάσουμε στον Φεβρουάριο του 2019, προκειμένου να ανακοινωθεί ότι το κοίτασμα Γλαύκος είναι εμπορικά εκμεταλλεύσιμο.
Εάν πράγματι η Exxon αναλάβει στην Ισραηλινή ΑΟΖ κάποια τεμάχια, τα πρώτα αποτελέσματα των γεωτρήσεων της θα γίνουν γνωστά αρκετά μετά το 2020. Το ίδιο ισχύει και στη περίπτωση που ο αμερικανικός κολοσσός εκδηλώσει ενδιαφέρον για έρευνες στην Αιγυπτιακή ΑΟΖ.
Τότε μόνο θα είναι σε θέση να κρίνει αν τα ευρήματα είναι τέτοια, ώστε να καθιστούν οικονομικά βιώσιμο ένα τόσο μεγάλο project, σαν τον East Med. Τότε επίσης, ανάλογα με τις αποφάσεις που θα λάβει η Exxon, θα φανεί αν η στήριξη της Ουάσινγκτον προς τον αγωγό θα γίνει ουσιαστική και θα περάσει από τα λόγια στην πράξη.
Για ένα τόσο δαπανηρό έργο σαν τον East Med, εκτιμώμενου προϋπολογισμού 6-7 δισ, απαιτούνται αθροιστικά ποσότητες πάνω από 10 τρισ. κυβικά πόδια ποδιών, προκειμένου να δικαιολογήσουν την κατασκευή του. Σήμερα αυτές δεν υπάρχουν, ούτε στην Ισραηλινή, ούτε στην Κυπριακή ΑΟΖ, παρά μόνο στην Αιγυπτιακή, όπου το κοίτασμα Zhor ξεπερνά τα 30 τρισ κυβικά πόδια, ωστόσο το Κάιρο ακολουθεί τη δική του ατζέντα, θέλοντας να καταστεί το ίδιο ο ενεργειακός κόμβος της Αν.Μεσογείου.
Η Αίγυπτος
Αλλά η Αίγυπτος, παρ΄ότι λέγεται ότι στηρίζει με διπλωματικό τρόπο τον αγωγό, στην πράξη πολύ δύσκολα θα απεμπολήσει τη στόχευση να μετατραπεί στο βασικό ενεργειακό παίκτη της περιοχής. Η υγροποίηση μέσω των δύο μονάδων που διαθέτει από το 2005 στη μεσογειακή της ακτή, αποτελεί την πιο φθηνή προοπτική για τη μελλοντική αξιοποίηση των κοιτασμάτων της περιοχής.
Τότε μόνο θα είναι σε θέση να κρίνει αν τα ευρήματα είναι τέτοια, ώστε να καθιστούν οικονομικά βιώσιμο ένα τόσο μεγάλο project, σαν τον East Med. Τότε επίσης, ανάλογα με τις αποφάσεις που θα λάβει η Exxon, θα φανεί αν η στήριξη της Ουάσινγκτον προς τον αγωγό θα γίνει ουσιαστική και θα περάσει από τα λόγια στην πράξη.
Για ένα τόσο δαπανηρό έργο σαν τον East Med, εκτιμώμενου προϋπολογισμού 6-7 δισ, απαιτούνται αθροιστικά ποσότητες πάνω από 10 τρισ. κυβικά πόδια ποδιών, προκειμένου να δικαιολογήσουν την κατασκευή του. Σήμερα αυτές δεν υπάρχουν, ούτε στην Ισραηλινή, ούτε στην Κυπριακή ΑΟΖ, παρά μόνο στην Αιγυπτιακή, όπου το κοίτασμα Zhor ξεπερνά τα 30 τρισ κυβικά πόδια, ωστόσο το Κάιρο ακολουθεί τη δική του ατζέντα, θέλοντας να καταστεί το ίδιο ο ενεργειακός κόμβος της Αν.Μεσογείου.
Η Αίγυπτος
Αλλά η Αίγυπτος, παρ΄ότι λέγεται ότι στηρίζει με διπλωματικό τρόπο τον αγωγό, στην πράξη πολύ δύσκολα θα απεμπολήσει τη στόχευση να μετατραπεί στο βασικό ενεργειακό παίκτη της περιοχής. Η υγροποίηση μέσω των δύο μονάδων που διαθέτει από το 2005 στη μεσογειακή της ακτή, αποτελεί την πιο φθηνή προοπτική για τη μελλοντική αξιοποίηση των κοιτασμάτων της περιοχής.
Πρόκειται για την Ινκτού, όπου συμμετέχουν η βρετανική Shell και η γαλλική Total, και την Νταμιέττα όπου συμμετέχουν η ιταλική Eni και η επίσης βρετανική BP. Στο Ινκτού πρόκειται να στείλει και η Shell τις ποσότητες από το κυπριακό κοίτασμα Αφροδίτη, όπως έχει ανακοινώσει και ο Κύπριος υπ. Ενέργειας Γ. Λακκοτρύπης.
Σε αυτό το σημείο βρίσκεται η υπόθεση του East Med, ο οποίος θα συνεχίσει για αρκετά ακόμη χρόνια, να αποτελεί το μοναδικό χαρτί της Ελλάδας στο γεωπολιτικό πόκερ της Αν.Μεσογείου, καθώς αυτή αποτελεί τη μοναδική χώρα της περιοχής (μαζί με την Τουρκία), δίχως διαπιστωμένα κοιτάσματα.
Σε αυτό το σημείο βρίσκεται η υπόθεση του East Med, ο οποίος θα συνεχίσει για αρκετά ακόμη χρόνια, να αποτελεί το μοναδικό χαρτί της Ελλάδας στο γεωπολιτικό πόκερ της Αν.Μεσογείου, καθώς αυτή αποτελεί τη μοναδική χώρα της περιοχής (μαζί με την Τουρκία), δίχως διαπιστωμένα κοιτάσματα.
(energypress)
