Όλα όσα δεν έχουν γίνει τα πολλά τελευταία χρόνια στις ιδιωτικοποιήσεις του ενεργειακού τομέα σχεδιάζει να κάνει η κυβέρνηση εντός του Απριλίου, ειδικά εν όψει του Eurogroup της 5ης Απριλίου.
Έτσι το ΤΑΙΠΕΔ εμφανίζεται έτοιμο στις 3 Απριλίου να ζητήσει δεσμευτικές προφορές για την πώληση τουλάχιστον του 50,1% των μετοχών των ΕΛΠΕ και στις 8 Απριλίου να «βγάλει στον αέρα» την πρόσκληση εκδήλωσης ενδιαφέροντος για τη ΔΕΠΑ Εμπορίας. Παράλληλα σε εξέλιξη βρίσκεται η διαδικασία του δεύτερου διαγωνισμού της ΔΕΗ για την πώληση των τριών λιγνιτικών μονάδων σε Μεγαλόπολη και Φλώρινα.
Σε ότι αφορά τα ΕΛΠΕ τα δύο σχήματα που έχουν προκριθεί είναι η Glencore με την Carlyle και η Vitol με την αλγερινή κρατική εταιρία υδρογονανθράκων, Sonatrach.
Με δεδομένο ότι πρόκειται για ένα διαγωνισμό που βρίσκεται σε εξέλιξη εδώ και περίπου ένα χρόνο με πολλές καθυστερήσεις και συνεχείς αναβολές, δεν είναι λίγοι εκείνοι που θεωρούν ότι τελικώς η 3η Απριλίου ίσως να μην είναι η καταληκτική ημερομηνία για την υποβολή προσφορών.
Σύμφωνα, όμως, με άλλες εκτιμήσεις ακόμη και αν κατατεθούν δεσμευτικές προσφορές θα υπάρξουν νέες καθυστερήσεις που δεν θα είναι άσχετες από το πολιτικό κλίμα εν όψει Ευρωεκλογών.
Πάντως εφόσον οι δεσμευτικές προσφορές κατατεθούν στις 3 Απριλίου, οι διεκδικητές θα κληθούν για βελτίωση του τιμήματος και αμέσως μετά ο διαγωνισμός πρέπει να τελεσφορήσει είτε να κηρυχθεί άγονος αν το τίμημα δεν πλησιάζει στο ύψος της αποτίμησης.
Σύμφωνα με τις προσδοκίες της ελληνικής πλευράς, το τίμημα θα πρέπει να κινηθεί γύρω στο 1,8 δισ. ευρώ.
Ωστόσο οι απαισιόδοξοι δεν βλέπουν ποσά πέραν των 1,2 - 1,4 δισ. ευρώ, από τη στιγμή ειδικά που ο έλεγχος των δικαιωμάτων έρευνας και εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων θα περάσει σε θυγατρική, με μέτοχο κατά 51% το δημόσιο.
Αξίζει εξάλλου να σημειωθεί ότι η πρόσφατη έκθεση της Κομισιόν για την ελληνική οικονομία σημείωνε για την πώληση των ΕΛΠΕ πως «το γεγονός πως υπάρχουν δύο μόνον υποψήφιοι στην τελική φάση δεν είναι θετικό για την έκβαση της διαδικασίας».
Το υπό πώληση πακέτο του 50,1% των μετοχών των ΕΛΠΕ απαρτίζεται κατά 20% από τις μετοχές του ελληνικού δημοσίου και κατά 30,1% από μετοχές του ομίλου Λάτση.
Εφόσον η όλη διαδικασία ευοδωθεί το δημόσιο θα διατηρήσει ποσοστό συμμετοχής 15,48% και ο όμιλος Λάτση 15,46%.
Από το έκδηλο ενδιαφέρον, στην αποστασιοποίηση
Σε ότι αφορά τη ΔΕΠΑ, πέρα από το γραφειοκρατικό - διαδικαστικό σκέλος που υπαγορεύει ο νόμος που ψηφίστηκε πρόσφατα για τον μετασχηματισμό της υφιστάμενης εταιρίας αερίου και τις αντιδράσεις των εργαζομένων, που όπως και στην περίπτωση των ΕΛΠΕ πρέπει να αναμένονται πολλές και δυναμικές, η ΔΕΠΑ Εμπορίας βάζει πωλητήριο σε μία εποχή που τα δεδομένα της αγοράς αλλάζουν ριζικά.
Είναι χαρακτηριστικό ότι όταν πέρυσι ανακοινώθηκε για πρώτη φορά το σχέδιο για την πώλησή της, σχεδόν όλοι οι εγχώριοι ενεργειακοί όμιλοι έδειξαν, προφορικά τουλάχιστον, να ενδιαφέρονται.
Τώρα, οι περισσότεροι φαίνονται αποστασιοποιημένοι και επιφυλακτικοί.
Το μονοπώλιο της ΔΕΠΑ στην αγορά αερίου έχει πάψει, ήδη μέσα σε ένα χρόνο έχασε πάνω από 25% της αγοράς και το μερίδιό της συρρικνώνεται.
Οι μακροχρόνιες συμβάσεις με τους προμηθευτές εξωτερικού, όπως η ρωσική Gazprom, η αλγερινή Sonatrach και η τουρκική Botas (με την οποία η σύμβαση έτσι ή αλλιώς λήγει σε σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα) που κάποτε αποτελούσαν «προίκα» της εταιρίας, τώρα μπορεί να είναι και βάρος, αφού οι εν δυνάμει επενδυτές ενδεχομένως να θεωρούν ότι μπορεί να εξασφαλίσουν αέριο με καλύτερους όρους τώρα που η διεθνής αγορά έχει ανοίξει.
Αυτά που εξακολουθούν να λειτουργούν ελκυστικά είναι η σύμβαση με τον αγωγό ΤΑΡ για την προμήθεια αερίου από το Αζερμπαϊτζάν, μίας ποσότητας της τάξης του 1 δισ. κ.μ. ετησίως και η λιανική πώληση αερίου μέσω της ΕΠΑ Αττικής.
Επιπλέον, η ΔΕΠΑ Εμπορίας κληρονομεί και όλες τις οφειλές πελατών, με πρώτη αυτή της λιπασματοβιομηχανίας ELFE, με την οποία βρίσκεται στα δικαστήρια.
Σε ότι αφορά τα ΕΛΠΕ τα δύο σχήματα που έχουν προκριθεί είναι η Glencore με την Carlyle και η Vitol με την αλγερινή κρατική εταιρία υδρογονανθράκων, Sonatrach.
Με δεδομένο ότι πρόκειται για ένα διαγωνισμό που βρίσκεται σε εξέλιξη εδώ και περίπου ένα χρόνο με πολλές καθυστερήσεις και συνεχείς αναβολές, δεν είναι λίγοι εκείνοι που θεωρούν ότι τελικώς η 3η Απριλίου ίσως να μην είναι η καταληκτική ημερομηνία για την υποβολή προσφορών.
Σύμφωνα, όμως, με άλλες εκτιμήσεις ακόμη και αν κατατεθούν δεσμευτικές προσφορές θα υπάρξουν νέες καθυστερήσεις που δεν θα είναι άσχετες από το πολιτικό κλίμα εν όψει Ευρωεκλογών.
Πάντως εφόσον οι δεσμευτικές προσφορές κατατεθούν στις 3 Απριλίου, οι διεκδικητές θα κληθούν για βελτίωση του τιμήματος και αμέσως μετά ο διαγωνισμός πρέπει να τελεσφορήσει είτε να κηρυχθεί άγονος αν το τίμημα δεν πλησιάζει στο ύψος της αποτίμησης.
Σύμφωνα με τις προσδοκίες της ελληνικής πλευράς, το τίμημα θα πρέπει να κινηθεί γύρω στο 1,8 δισ. ευρώ.
Ωστόσο οι απαισιόδοξοι δεν βλέπουν ποσά πέραν των 1,2 - 1,4 δισ. ευρώ, από τη στιγμή ειδικά που ο έλεγχος των δικαιωμάτων έρευνας και εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων θα περάσει σε θυγατρική, με μέτοχο κατά 51% το δημόσιο.
Αξίζει εξάλλου να σημειωθεί ότι η πρόσφατη έκθεση της Κομισιόν για την ελληνική οικονομία σημείωνε για την πώληση των ΕΛΠΕ πως «το γεγονός πως υπάρχουν δύο μόνον υποψήφιοι στην τελική φάση δεν είναι θετικό για την έκβαση της διαδικασίας».
Το υπό πώληση πακέτο του 50,1% των μετοχών των ΕΛΠΕ απαρτίζεται κατά 20% από τις μετοχές του ελληνικού δημοσίου και κατά 30,1% από μετοχές του ομίλου Λάτση.
Εφόσον η όλη διαδικασία ευοδωθεί το δημόσιο θα διατηρήσει ποσοστό συμμετοχής 15,48% και ο όμιλος Λάτση 15,46%.
Από το έκδηλο ενδιαφέρον, στην αποστασιοποίηση
Σε ότι αφορά τη ΔΕΠΑ, πέρα από το γραφειοκρατικό - διαδικαστικό σκέλος που υπαγορεύει ο νόμος που ψηφίστηκε πρόσφατα για τον μετασχηματισμό της υφιστάμενης εταιρίας αερίου και τις αντιδράσεις των εργαζομένων, που όπως και στην περίπτωση των ΕΛΠΕ πρέπει να αναμένονται πολλές και δυναμικές, η ΔΕΠΑ Εμπορίας βάζει πωλητήριο σε μία εποχή που τα δεδομένα της αγοράς αλλάζουν ριζικά.
Είναι χαρακτηριστικό ότι όταν πέρυσι ανακοινώθηκε για πρώτη φορά το σχέδιο για την πώλησή της, σχεδόν όλοι οι εγχώριοι ενεργειακοί όμιλοι έδειξαν, προφορικά τουλάχιστον, να ενδιαφέρονται.
Τώρα, οι περισσότεροι φαίνονται αποστασιοποιημένοι και επιφυλακτικοί.
Το μονοπώλιο της ΔΕΠΑ στην αγορά αερίου έχει πάψει, ήδη μέσα σε ένα χρόνο έχασε πάνω από 25% της αγοράς και το μερίδιό της συρρικνώνεται.
Οι μακροχρόνιες συμβάσεις με τους προμηθευτές εξωτερικού, όπως η ρωσική Gazprom, η αλγερινή Sonatrach και η τουρκική Botas (με την οποία η σύμβαση έτσι ή αλλιώς λήγει σε σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα) που κάποτε αποτελούσαν «προίκα» της εταιρίας, τώρα μπορεί να είναι και βάρος, αφού οι εν δυνάμει επενδυτές ενδεχομένως να θεωρούν ότι μπορεί να εξασφαλίσουν αέριο με καλύτερους όρους τώρα που η διεθνής αγορά έχει ανοίξει.
Αυτά που εξακολουθούν να λειτουργούν ελκυστικά είναι η σύμβαση με τον αγωγό ΤΑΡ για την προμήθεια αερίου από το Αζερμπαϊτζάν, μίας ποσότητας της τάξης του 1 δισ. κ.μ. ετησίως και η λιανική πώληση αερίου μέσω της ΕΠΑ Αττικής.
Επιπλέον, η ΔΕΠΑ Εμπορίας κληρονομεί και όλες τις οφειλές πελατών, με πρώτη αυτή της λιπασματοβιομηχανίας ELFE, με την οποία βρίσκεται στα δικαστήρια.
(worldenergynews)
