Στο δημοσίευμα τονίζεται ότι πριν από 10 χρόνια η χώρα βρέθηκε ένα βήμα πριν από την άβυσσο, αλλά πλέον συγκαταλέγεται μεταξύ των ταχύτερα αναπτυσσόμενων ευρωπαϊκών οικονομιών, βάσει των εκτιμήσεων του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Ώθηση στην οικονομία προσφέρει ο τομέας του τουρισμού, ενώ οι αναβαθμίσεις από τους οίκους αξιολόγησης καθιστούν τη χώρα ελκυστική για θεσμικούς επενδυτές.
Ο ρόλος του ενεργειακού τομέα
Όμως δεν είναι μόνο ο τουρισμός ή η ναυτιλία – ένας ακόμη κλάδος στον οποίο η Ελλάδα έχει ισχυρή θέση- που συνέβαλαν στην ανάκαμψη μετά την κρίση. Όπως σημειώνεται στο δημοσίευμα «λίγοι αναγνώριζαν τις δυνατότητες της Ελλάδας ως ενεργειακού κόμβου, ενός ευρωπαϊκού σημείου εισόδου που βρίσκεται κοντά στις εξόδους τόσο της διώρυγας του Σουέζ όσο και του Βοσπόρου. Ακόμη λιγότεροι άνθρωποι συνειδητοποίησαν ότι η Ελλάδα ήταν ήδη ενεργειακός κόμβος για σχεδόν 50 χρόνια, ενισχύοντας τον έκτο μεγαλύτερο τομέα διύλισης στην Ευρώπη - πίσω μόνο από πολύ μεγαλύτερες οικονομίες όπως η Γερμανία, η Γαλλία και η Ισπανία.
Τόσο οι Ευρωπαίοι όσο και οι Έλληνες αξιωματούχοι συμφώνησαν ότι η διύλιση δεν ήταν ευθυγραμμισμένη με τις ατζέντες τους και δεν μπορούσε να αποτελέσει την ατμομηχανή της Ελλάδας για βιώσιμη ανάπτυξη. Ωστόσο, η πραγματικότητα δεν θα μπορούσε να είναι πιο διαφορετική».
Κατά τη διάρκεια της εξόδου της Ελλάδας από την κρίση (2016 - 2022), υπογραμμίζουν οι «Times», οι ελληνικές εταιρείες διύλισης Motor Oil Group και HelleniQ Energy συνεισέφεραν 1,9 δισ. ευρώ σε φόρους στο ελληνικό κράτος. Ο ελληνικός τομέας διύλισης αποδείχθηκε έντονα ανταγωνιστικός, εξάγοντας τα προϊόντα του σε όλο τον κόσμο και αντέχοντας απέναντι σε παραγωγικές δυνάμεις χαμηλού κόστους, όπως η Τουρκία, η οποία απολαμβάνει μια παρόμοια προνομιακή στρατηγική θέση στη Μεσόγειο.
Η διύλιση αντιπροσωπεύει το 25 - 35% των ελληνικών εξαγωγών για σχεδόν 20 χρόνια. Ο κλάδος αποτελεί έναν από τους μεγαλύτερους εργοδότες της χώρας, με σχεδόν 7.000 θέσεις εργασίας για εξειδικευμένους εργαζόμενους, καθώς και πολλές ακόμη σε εργολάβους και εταιρείες παροχής υπηρεσιών. Είναι μία από τις λίγες ελληνικές βιομηχανίες που δεν χρειάστηκε ποτέ διάσωση- αντίθετα, τα έσοδά της στήριξαν τους Έλληνες φορολογούμενους με πληρωμές φόρων αλληλεγγύης και εθελοντικές εισφορές.
Τα τελευταία 15 χρόνια, τα ελληνικά διυλιστήρια έχουν επενδύσει περισσότερα από 8,8 δισεκατομμύρια ευρώ σε μια υπερσύγχρονη βιομηχανία ικανή να παράγει εισόδημα σε όλα τα περιβάλλοντα εμπορευμάτων. Αποκτώντας εμπιστοσύνη καθώς βγήκε από την κρίση, ο κλάδος συμβάλλει σημαντικά στην ταχεία ανάπτυξη των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας (ΑΠΕ) στην Ελλάδα, καθιστώντας τη χώρα παγκόσμιο ηγέτη στην παραγωγή βιώσιμης ενέργειας. Οι δύο εταιρείες ελέγχουν περίπου το 20% της συνολικής εγκατεστημένης δυναμικότητας ΑΠΕ της χώρας τους και έχουν φιλόδοξα σχέδια να επενδύσουν περισσότερα από 10 δισ. ευρώ σε έργα ενεργειακής μετάβασης έως το 2030, συμπεριλαμβανομένων σημαντικών έργων για την παραγωγή καυσίμων χαμηλών εκπομπών άνθρακα και υδρογόνου, διασφαλίζοντας τη θέση της Ελλάδας ως ενεργειακού κόμβου για το μέλλον.
Ο συντάκτης του άρθρου υποστηρίζει ότι «σε έναν τέλειο κόσμο που τροφοδοτείται από απεριόριστη ανανεώσιμη ενέργεια, η βιομηχανία διύλισης θα οδηγούνταν τώρα σε μη αναστρέψιμη παρακμή, αλλά ενώ τα ελληνικά διυλιστήρια συνεχίζουν να επενδύουν σε έργα ΑΠΕ, πρέπει να διατηρήσουν την ικανότητά τους να ανταποκρίνονται στην υπάρχουσα ζήτηση. Αυτή δεν είναι μια μοναδική ελληνική θέση: αλλού στην Ευρώπη, η βιομηχανία άνθρακα έχει επεκταθεί με άμεση επίσημη προστασία και υποστήριξη.
Επιπλέον, σύμφωνα με την πρόσφατα δημοσιευθείσα έκθεση της Opec World Oil Outlook, η παγκόσμια ζήτηση πετρελαίου θα συνεχίσει να αυξάνεται μέχρι το 2045, με κινητήρια δύναμη τις αναδυόμενες οικονομίες, πολλές από τις οποίες εισάγουν ήδη καύσιμα και προϊόντα από την Ελλάδα.
Όσοι υπερασπίζονται την εκκαθάριση του τομέα διύλισης στην Ευρώπη για περιβαλλοντικούς λόγους, θα πρέπει να λάβουν υπόψη τους τις επεκτάσεις της δυναμικότητας των διυλιστηρίων στην Τουρκία, την Αφρική και τη Μέση Ανατολή. Σε παγκόσμιο επίπεδο, οι επενδύσεις στο πετρέλαιο θα συνεχίσουν να πραγματοποιούνται - απλώς θα γίνουν αλλού. Γιατί η Ελλάδα να θυσιάσει το οικοσύστημα των εξειδικευμένων μηχανικών, επιστημόνων, τεχνικών και παρόχων υπηρεσιών που έχει εκπαιδεύσει και αναπτύξει για γενιές;
Πίσω από τα πρωτοσέλιδα, η ελληνική οικονομία στηρίχθηκε από τον τομέα του πετρελαίου και του φυσικού αερίου σε όλες τις πιο σκοτεινές ημέρες και τις πιο λαμπρές στιγμές της, και αυτό μπορεί να συνεχίσει να ισχύει για δεκαετίες. Είναι καιρός για την Ελλάδα να αγνοήσει όσους βλέπουν ένα επιχειρηματικό μοντέλο που ξεθωριάζει και για τη χώρα να αγκαλιάσει ένα από τα λίγα λαμπερά αστέρια της παγκόσμιας βιομηχανίας που μπορεί να διεκδικήσει».
