Όπως εξηγεί στο Γερμανικό Δημοσιογραφικό Δίκτυο (RND) ο Ρόμπιν Μπρουκς, επικεφαλής οικονομολόγος στο Ινστιτούτο Διεθνών Οικονομικών στην Ουάσιγκτον, «το ανώτατο όριο μπόρεσε πράγματι να μειώσει την τιμή του ρωσικού πετρελαίου, όμως η Ρωσία απλώς παρήγαγε περισσότερο πετρέλαιο, προκειμένου να αντισταθμίσει τη χαμηλότερη τιμή. Έτσι, το μέτρο απέτυχε και ο Πούτιν συνεχίζει να κερδίζει αδρά από τις πετρελαϊκές επιχειρήσεις. Επιπλέον, το ανώτατο όριο των 60 δολαρίων ήταν πολύ υψηλό, καθώς χώρες όπως η Ελλάδα, η Κύπρος και η Μάλτα είχαν αντιταχθεί σθεναρά σε ένα χαμηλότερο ανώτατο όριο τιμών και επικράτησαν».
Όσον αφορά τις ρωσικές εξαγωγές πετρελαίου προς την Ινδία, ο οικονομολόγος επισημαίνει πως «η Ινδία χρησιμοποιεί δυτικά δεξαμενόπλοια, κυρίως ελληνικών πλοιοκτητών, διατηρώντας το ανώτατο όριο τιμών και διασφαλίζοντας ότι ο Πούτιν θα λαμβάνει λιγότερα χρήματα για το πετρέλαιό του. […] Ωστόσο βλέπουμε όλο και περισσότερους Έλληνες πλοιοκτήτες να πωλούν τα πλοία τους στη Ρωσία ή σε περίπλοκα εταιρικά δίκτυα με ασαφή ιδιοκτησία και να αποσύρονται από τις ρωσικές δραστηριότητες. Στη Μαύρη Θάλασσα αυτό παρατηρείται πολύ καθαρά και αποτελεί μεγάλο πρόβλημα, διότι μονάχα εάν η Δύση διατηρήσει τον έλεγχο του στόλου των δεξαμενόπλοιων μπορεί να διασφαλίσει και την τήρηση του ανώτατου ορίου τιμών. Προσφάτως τα ελληνικά δεξαμενόπλοια μετέφεραν ακόμη το 45% του ρωσικού πετρελαίου στη Μαύρη Θάλασσα.
[…] Πολλοί Έλληνες πωλούν τα δεξαμενόπλοια, επειδή πολλά εξ αυτών είναι ηλικίας 20 έως 25 ετών και θεωρείται πως ο κύκλος τους έχει κλείσει προ πολλού. Είναι σχεδόν αδύνατο να πάρει κανείς εγγυήσεις για αυτά τα παλιά πλοία. Έτσι για τους Έλληνες πρόκειται για μια ευπρόσδεκτη ευκαιρία να απαλλαγούν από τα παλιά δεξαμενόπλοια έναντι πολλών χρημάτων. Οι Ρώσοι, από την άλλη πλευρά, γνωρίζουν ότι εξαρτώνται από τα ελληνικά πλοία και είναι ευάλωτοι μέχρι τώρα. Εάν τα πλοία είναι δικά τους, δεν τους ενδιαφέρουν καθόλου τα ανώτατα όρια τιμών και οι κυρώσεις», καταλήγει ο οικονομολόγος Μπρουκς στο RND.
(Deutsche Welle)
