Το πρώτο σενάριο προβλέπει μια σταδιακή κορύφωση της παραγωγής υδρογονανθράκων που θα επιτρέψει στον κλάδο να αυξήσει σε βάθος δεκαετίας ή εικοσαετίας τις παραγωγικές του επενδύσεις και να στραφεί σταδιακά στις νέες τεχνολογίες.
Από την άλλη, το σενάριο ταχείας μετάβασης προβλέπει κορύφωση μέσα στα αμέσως επόμενα χρόνια ως το 2025 και πολύ μικρότερο περιθώριο ανάπτυξης για το πετρέλαιο. Εντούτοις, ακόμα και σε αυτή την περίπτωση, το αέριο δείχνει να έχει ένα περιθώριο μεγαλύτερο από το πετρέλαιο.
Τα τέσσερα βασικά πορίσματα είναι τα εξής:
- Οι κεφαλαιακές δαπάνες αποκτούν ένα πιο βραχυπρόθεσμο χαρακτήρα, με έργα που θα αποδώσουν άμεσα. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε υποεπένδυση στην παραγωγή επιδεινώνοντας τη μεταβλητότητα.
- Οι επενδύσεις στρέφονται προς το φυσικό αέριο, το οποίο θα πάρει τα ηνία από το πετρέλαιο εν μέσω ενεργειακής μετάβασης.
- Ο κλάδος πρέπει να αντιμετωπίσει τα περιβαλλοντικά και κοινωνικά θέματα, ενώ η απανθρακοποίηση της παραγωγής υδρογονανθράκων θα καταστήσει τον κλάδο πιο ελκυστικό σε επενδύσεις.
- Τα επιχειρηματικά μοντέλα πρέπει να προσαρμοστούν για τη μεγιστοποίηση αξίας καθώς ο κλάδος ωριμάζει. Οι συγχωνεύσεις θα ενισχύσουν τα περιθώρια και θα υπάρξουν υποτομείς υψηλής αξίας, αλλά χρειάζεται προσοχή.
Τέλος, τονίζεται ότι ακόμα και στο σενάριο γρήγορης μετάβασης, ο κλάδος του πετρελαίου και αερίου θα παραμείνει οικονομικά εύρωστος και θα διατηρήσει το μέγεθός του στο ορατό μέλλον.
