Ταυτόχρονα όμως αποκάλυψε την προειλημμένη Κυβερνητική απόφαση «συμμετέχουσας της ΓΣΕΕ ή μη, να προχωρήσει σε (κάποια) αύξηση του κατώτατου μισθού». Η παραπάνω δήλωση της Υπουργού έρχεται να επιβεβαιώσει τους λόγους για τους οποίους ΟΜΟΦΩΝΑ αποφάνθηκαν τα όργανα της ΓΣΕΕ, να μην αποσταλούν εκπρόσωποί μας ενώπιον της ειδικής επιτροπής διαβούλευσης για τον καθορισμό -με Κυβερνητική απόφαση- του κατώτατου μισθού.
Το είχαμε πει καθαρά ήδη από το 2012, όταν μειώθηκε από την τότε Κυβέρνηση ο κατώτατος μισθός και το λέμε και σήμερα στην τωρινή Κυβέρνηση που ενεργοποιεί πρώτη τη διαδικασία κρατικής ρύθμισης του μειωμένου αυτού κατώτατου μισθού: Θέλουμε πίσω τον κατώτατο μισθό στα 751 ευρώ, χωρίς διάκριση σε βάρος των νέων εργαζομένων. Θέλουμε πίσω τη συλλογική μας αυτονομία και τον απεγκλωβισμό των εργατικών κατακτήσεων από τη γραφειοκρατική διαδικασία – απροκάλυπτο πρόσχημα κοινωνικού διαλόγου της Κυβέρνησης πριν την ανακοίνωση της προειλημμένης απόφασης για τη ρύθμιση του κατώτατου μισθού.
Αντί η Κυβέρνηση να απολογηθεί για τον θεσμικό «ενταφιασμό» της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, κάνει αντιπολίτευση στα συνδικάτα για προφανώς επικοινωνιακούς λόγους. Η Κυβέρνηση εν γνώσει της ενεργοποιεί έναν κρατικό μηχανισμό «βόμβα» στα θεμέλια του εργατικού μισθού.
Δεν λέει ότι ο νόμος που αξιοποιεί δεν μιλάει για «αύξηση» του κατώτατου μισθού, αλλά για «ρύθμισή» του με αποτέλεσμα ανά πάσα στιγμή και στα χέρια της όποιας Κυβέρνησης ο μηχανισμός αυτός να είναι εργαλείο νέας συμπίεσης του ελάχιστου εργατικού εισοδήματος. Δεν λέει επίσης ότι διατηρεί σε ισχύ τη διάταξη για το πάγωμα των τριετιών…μέχρι η ανεργία να πέσει κάτω από το 10%….
Η Κυβέρνηση μόλις σε διάστημα δύο ημερών τοποθετήθηκε θετικά και αρνητικά για τη στάση της ΓΣΕΕ σε δύο διαφορετικά ζητήματα. Στο μεν νομοσχέδιο για την μείωση των ασφαλιστικών εισφορών εργοδοτών και ελεύθερων επαγγελματιών, εξήρε και αξιοποίησε επικοινωνιακά, υπέρ της κυβέρνησής της, τη θετική στάση της ΓΣΕΕ, ενώ στη διαδικασία κυβερνητικού καθορισμού του κατώτατου μισθού βγάζει άγχος και κατηγορεί, αποκρύπτοντας την αλήθεια, τα συνδικάτα.
Αντιλαμβανόμαστε το άγχος της προεκλογικής προετοιμασίας και την ανάγκη για περισσότερη επικοινωνιακή προβολή, αλλά στις δημοκρατίες η διαδικασία των συλλογικών διαπραγματεύσεων διεξάγεται ελεύθερα μεταξύ των κοινωνικών εταίρων, δίχως περιοριστικά μέτρα, διοικητικές αποφάσεις και «παρεμβάσεις» -μέσω νουθεσιών- στους κοινωνικούς εταίρους.
ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ
