Στις περισσότερες απ’ αυτές, η holding θα έχει μειοψηφική συμμετοχή, και μόνο σε κάποιες πλειοψηφική, εν προκειμένω όπου τα ΕΛΠΕ δραστηριοποιούνται μόνα τους, όπως για παράδειγμα στη χερσαία περιοχή Αρτα-Πρέβεζα και στον Κυπαρισσιακό Κόλπο.
Ετσι προς το παρόν οι 5 θυγατρικές που θα βρίσκονται κάτω από τη holding θα είναι οι :
Η εταιρεία ΕΛΠΕ Αρτα-Πρέβεζα (ΕΛΠΕ 100%).
Η εταιρεία ΕΛΠΕ Κυπαρισσιακός (ΕΛΠΕ 100%).
Η εταιρεία του Πατραικού (EΛΠΕ 50% ως operator και Edison 50%).
Η εταιρεία του οικοπέδου 2 στο Ιόνιο (Total 50% operator, EΛΠΕ 25% και Edison 25%).
Η εταιρεία της Κρήτης (Total 40% διαχειριστής- ExxonMobil 40% και ΕΛΠΕ 20%)
Σύμφωνα με τις πληροφορίες του "Energypress" η σύσταση της holding βρίσκεται στη τελική φάση, και εκρεμμεί μόνο το θεσμικό πλαίσιο από το ΥΠΕΝ που θα ορίζει ότι το Δημόσιο θα έχει τον απόλυτο έλεγχο, με ποσοστό 51%, έναντι 49% των, υπό νέου προσεχώς ιδιοκτησιακού καθεστώτος, ΕΛΠΕ.
Δεν φαίνεται να είναι αντίθετη η πλευρά Λάτση Το ερώτημα φυσικά, είναι κατά πόσο αποδέχονται την αλλαγή αυτή έναντι της αρχικής συμφωνίας μετόχων μεταξύ Δημοσίου-Paneuropean, τόσο η πλευρά Λάτση όσο και οι υποψήφιοι αγοραστές των ΕΛΠΕ. Διότι η συμφωνία του Απριλίου 2018 που είχε ανοίξει και το δρόμο για την ταυτόχρονη πώληση μεριδίων των δύο πλευρών στα ΕΛΠΕ, προέβλεπε ότι η Ελληνική Δημοκρατία θα ήλεγχε το 25% της holding, και όχι το 51%. Σύμφωνα με πηγές της πλευράς Λάτση με τις οποίες μίλησε το "Energypress", η αλλαγή δεν φαίνεται να τη βρίσκει αντίθετη, και δεν θα τεθεί θέμα αντιδικίας με το Δημόσιο.
Οσο για τους δυο μνηστήρες, λέγεται ότι έχουν απαιτήσει, η συμφωνία να είναι εξαρχής καθαρή, ώστε να μην τους ζητηθεί εκ των υστέρων, και ενώ το Δημόσιο θα έχει αποκτήσει τον απόλυτο έλεγχο στη holding, να συνεισφέρουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο σε αυτήν, χρήματα, ζήτημα που πρώτο είχε αναδείξει το "Energypress". Το θέμα δεν είναι σίγουρο κατά πόσο έχει οριστικά κλείσει. Σύμφωνα πάντως με μια ανάγνωση, δεν είναι τόσο σοβαρό, ώστε να προκαλέσει ενστάσεις και εμπλοκές. Αυτό που θέλει ο αυριανός αγοραστής των ΕΛΠΕ, όπως λένε κάποιες πηγές, είναι να μπορεί να προεξοφλήσει τις εξελίξεις, τις δαπάνες και τα έσοδα, σε βάθος για παράδειγμα 10ετίας.
Τα επόμενα λοιπόν 5 χρόνια, το κονδύλι που θα δαπανηθεί από τις παραπάνω εταρείες δεν είναι τόσο μεγάλο, ώστε να αποτελέσει καθοριστικό παράγοντα ενστάσεων και διαφωνιών, εκ μέρους των υποψηφίων αγοραστών του ομίλου. Κι αυτό καθώς τα χρήματα που θα κληθούν να καταβάλουν οι μέτοχοι κάθε μιας εκ των ξεχωριστών αυτών εταιρειών, είναι λιγοστά. Διότι αφορούν σε προκαταρκτικές έρευνες και γεωτρήσεις και υπολογίζονται ως τάξη μεγέθους σε 50 εκατ ευρώ το χρόνο ή σε 250 εκατ ευρώ στην 5ετία.
Σύμφωνα πάντα με αυτή την ανάγνωση, η πρόθεση του Δημοσίου να έχει τον απόλυτο έλεγχο στη holding δεν αναμένεται τελικά να προκαλέσει αντιδικίες. Τα παραπάνω φυσικά θα απαντηθούν οριστικά μόνο όταν το ΥΠΕΝ προβεί στις τελικές ανακοινώσεις γύρω από τη holding, οπότε και θα κληθούν να τοποθετηθούν επ’ αυτής και οι υπόλοιπες εμπλεκόμενες πλευρές, εν προκειμένω οι δύο μνηστήρες Glencore, και Vitol.
Οσο για την ημερομηνία υποβολής των δεσμευτικών προσφορών, όλες οι παραπάνω εξελίξεις, την έχουν μεταθέσει, εκτός απροόπτου, για κάπου μέσα στον Ιανουάριο, όπως λένε όσοι παρακολουθούν από κοντά το διαγωνισμό.
