H ελληνική οικονομία έχοντας βιώσει μια παρατεταμένη περίοδο κρίσης και στασιμότητας, και πριν μεταβεί σε μια φάση διατηρήσιμης σταθερότητας και δυναμικής, αντιμετωπίζει τον κίνδυνο να επιστρέψει σε ένα νέο καθεστώς αστάθειας και συρρίκνωσης ως συνέπεια της πανδημίας COVID-19.
Η αντιμετώπιση της νέας οικονομικής κατάστασης θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό από την επιδημιολογική πορεία του κορωνοϊού στη χώρα μας και διεθνώς, αλλά και από το εάν η διαχείρισή του εξωγενούς αυτού σοκ γίνει με σοβαρότητα, πραγματισμό και αποτελεσματικό σχεδιασμό.
Ωστόσο, την ίδια στιγμή που σε παγκόσμιο επίπεδο υπάρχει έντονος προβληματισμός για την αναζήτηση πολιτικών που θα έχουν στο επίκεντρο τους την προστασία της υγείας των εργαζομένων και των εισοδημάτων τους ως βασικό μέσο ανάσχεσης της προσδοκώμενης ύφεσης που θα κτυπήσει όλες τις οικονομίες, και την Ελληνική, ακραία ιδεολογικά πυροτεχνήματα βλέπουν το φως της δημοσιότητας.
Ωστόσο, την ίδια στιγμή που σε παγκόσμιο επίπεδο υπάρχει έντονος προβληματισμός για την αναζήτηση πολιτικών που θα έχουν στο επίκεντρο τους την προστασία της υγείας των εργαζομένων και των εισοδημάτων τους ως βασικό μέσο ανάσχεσης της προσδοκώμενης ύφεσης που θα κτυπήσει όλες τις οικονομίες, και την Ελληνική, ακραία ιδεολογικά πυροτεχνήματα βλέπουν το φως της δημοσιότητας.
Πυροτεχνήματα που αποκαλύπτουν την ανεπάρκεια όχι μόνο της κατανόησης της υγειονομικής κρίσης και των συνεπειών της, όπως και των κοινωνικών αξιών που αυτή αναδεικνύει, αλλά και διαμόρφωσης σοβαρών προτάσεων για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης.
Το ακραίο ιδεολογικά πυροτέχνημα του ΣΕΒ περί ανταλλαγής εργαζομένων και δανεισμού εργαζομένων για την δήθεν διασφάλιση των θέσεων εργασίας αποκαλύπτει τις σκοπιμότητες, τα συμφέροντα και τις φαντασιώσεις της όποιας κοινωνικά ανάλγητης μερίδας επιχειρηματικότητας η οποία δεν σέβεται τον εργαζόμενο, τα δικαιώματα του μέσα και έξω από τον χώρο εργασίας. Και φαίνεται επίσης ότι αμφισβητεί το βασικό μήνυμα αυτής της υγειονομικής κρίσης, ότι ο άνθρωπος είναι πάνω από το ιδιωτικό συμφέρον και το κέρδος. Οι εργαζόμενοι είναι άνθρωποι και όχι αντικείμενα δανεισμού!
Θα μπορούσαμε να αντιπροτείνουμε στο δημόσιο διάλογο, ως εναλλακτικό τρόπο προστασίας των θέσεων εργασίας, την ανταλλαγή ρευστότητας μεταξύ των επιχειρήσεων. Οι επιχειρήσεις που έχουν ρευστότητα να την μεταφέρουν σε εκείνες που δεν έχουν. Ακόμη και με τη μορφή της δανειακής ρευστότητας μηδενικού κόστους, αφού έτσι και αλλιώς είναι άτοκα παρκαρισμένη σε λογαριασμούς στο τραπεζικό σύστημα. Αυτή η ανακατανομή της παρκαρισμένης ρευστότητας θα μείωνε την ανάγκη νέου εξωτερικού δανεισμού και θα έδινε σε πολλές επιχειρήσεις το κεφάλαια που θα χρειάζονταν για να συνεχίσουν την δραστηριότητά τους και να διατηρήσουν τις θέσεις εργασίας τους. Με τον τρόπο αυτό η οικονομία θα μετασχηματιζόταν σε ένα μοντέλο καπιταλισμού επιχειρηματικής αλληλεγγύης.
Όμως ένας ανταγωνισμός πυροτεχνημάτων δεν μας αφορά. Το επόμενο χρονικό διάστημα θα πρέπει με σοβαρότητα και πραγματισμό να αντιμετωπίσουμε την νέα κατάσταση που θα διαμορφωθεί. Μπροστά μας έχουμε τα μεγάλα ζητήματα του μοντέλου ανάπτυξης της χώρας, το οποίο για δεύτερη φορά μας δείχνει τα όρια του και την ανάγκη παραγωγικού μετασχηματισμού του.
Θα μπορούσαμε να αντιπροτείνουμε στο δημόσιο διάλογο, ως εναλλακτικό τρόπο προστασίας των θέσεων εργασίας, την ανταλλαγή ρευστότητας μεταξύ των επιχειρήσεων. Οι επιχειρήσεις που έχουν ρευστότητα να την μεταφέρουν σε εκείνες που δεν έχουν. Ακόμη και με τη μορφή της δανειακής ρευστότητας μηδενικού κόστους, αφού έτσι και αλλιώς είναι άτοκα παρκαρισμένη σε λογαριασμούς στο τραπεζικό σύστημα. Αυτή η ανακατανομή της παρκαρισμένης ρευστότητας θα μείωνε την ανάγκη νέου εξωτερικού δανεισμού και θα έδινε σε πολλές επιχειρήσεις το κεφάλαια που θα χρειάζονταν για να συνεχίσουν την δραστηριότητά τους και να διατηρήσουν τις θέσεις εργασίας τους. Με τον τρόπο αυτό η οικονομία θα μετασχηματιζόταν σε ένα μοντέλο καπιταλισμού επιχειρηματικής αλληλεγγύης.
Όμως ένας ανταγωνισμός πυροτεχνημάτων δεν μας αφορά. Το επόμενο χρονικό διάστημα θα πρέπει με σοβαρότητα και πραγματισμό να αντιμετωπίσουμε την νέα κατάσταση που θα διαμορφωθεί. Μπροστά μας έχουμε τα μεγάλα ζητήματα του μοντέλου ανάπτυξης της χώρας, το οποίο για δεύτερη φορά μας δείχνει τα όρια του και την ανάγκη παραγωγικού μετασχηματισμού του.
Την στήριξη του εισοδήματος των εργαζομένων και των ανέργων και των οικογενειών τους, όπως και όλων των νοικοκυριών για να αποτραπεί μια μεγάλη ύφεση. Την στήριξη της απασχόλησης με την αξιοποίηση όλων των διαθέσιμων πόρων και της ευρωπαϊκής χρηματοδότησης για την στήριξη των επιχειρήσεων και των θέσεων εργασίας όπως και για και την περαιτέρω ποσοτική επέκταση των προγραμμάτων απασχόλησης.
Την ενίσχυση της κοινωνικής πολιτικής και του συστήματος δημόσιας υγείας. Υπάρχουν πολύ σοβαρά ζητήματα. Όταν θα βγει η χώρα και από αυτήν την κρίση, τότε θα μπορούμε να συζητήσουμε πολλά…
(gsee)
