Η για 2η φορά «απαγόρευση», με μεθόδους Κομματικής Μαφίας, της διενέργειας του 37ου Συνεδρίου της ΓΣΕΕ, έρχεται να προστεθεί στη μεγάλη αλυσίδα ανάλογων βίαιων και αποκρουστικών ενεργειών του ΠΑΜΕ (ΚΚΕ), που προσομοιάζουν με ακροδεξιές πρακτικές.
Όσα έγιναν σε Καλαμάτα και Ρόδο τα είδε σε «απευθείας μετάδοση» ο Ελληνικός λαός. Την ώρα που οι μισθωτοί υποφέρουν, το ΠΑΜΕ ως «μακρύ χέρι» του κόμματος (ΚΚΕ) αναγορεύει ως εχθρούς τα συνδικάτα και χρησιμοποιεί μεθόδους εναντίον τους που θυμίζουν μαύρες εποχές για τη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.
Αυτή η περιπέτεια των συνδικάτων δεν αποκαλύπτει τα εγγενή και υπαρκτά προβλήματα τους. Αποκαλύπτει πως λειτουργούν με «αναπηρία» οι δημοκρατικοί θεσμοί και πως η διάκριση των εξουσιών έχει καταστεί πλήρως ανενεργή ως κατάκτηση του διαφωτισμού και πλέον η εκτελεστική εξουσία (Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και «διαφόρων») έχει καθυποτάξει τις αρχές και τους κρατικούς μηχανισμούς (εν προκειμένω την ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ).
Σήμερα επισφραγίστηκε με τον πιο απροκάλυπτο τρόπο, η εξόχως αντιδημοκρατική και ενάντια στις συνταγματικές επιταγές, παρέμβαση ενός κόμματος στην εσωτερική αυτονομία και λειτουργία των συνδικάτων. Το ΚΚΕ και ο βραχίονάς του στο εσωτερικό των συνδικάτων, «αδυνατώντας» να πείσει και να κεφαλαιοποιήσει την περίοδο της κρίσης την οργή και την αγανάκτηση εργαζομένων και πολιτών, απέναντι σε τυχόν παθογένειες πολιτικών και κοινωνικών φορέων, επέλεξε ως «αντίπαλο» τα συνδικάτα και τη ΓΣΕΕ . Τα συνδικάτα όμως και η ΓΣΕΕ δεν αποτελούν κόμμα για να αποτελούν «αντίπαλο» ενός τέτοιου φορέα, που μάλιστα επέλεξε να μεταφέρει στην αίθουσα του Ελληνικού Κοινοβουλιού τα ψεύδη και τις ανυπόστατες κατηγορίες του Π.Α.ΜΕ σε βάρος της Συνομοσπονδίας.
Τα Συνδικάτα είναι οργανώσεις εργαζομένων και η αυτόνομη και ανεπηρέαστη λειτουργία τους προστατεύεται από τους νόμους και το σύνταγμα της χώρας, μηδέ εξαιρουμένης της παρέμβασης κομμάτων και Κυβερνήσεων σ’ αυτή.
Η «σύμπτωση» συμφερόντων Κυβέρνησης – Π.Α.ΜΕ, με την ανοχή της πρώτης, στην «αλυσίδα» της διάλυσης σειράς Εργατικών και Ομοσπονδιών (τώρα και της ΓΣΕΕ), δεν συνιστά πλέον σύμπτωση και ούτε ως «τυχαία» μπορεί πλέον να εκληφθεί. Δεν υπήρξε απλά ανοχή στη διαλυτική συμπεριφορά του Π.Α.ΜΕ (ΚΚΕ), υπήρξε διευκόλυνση. Η απουσία της Κυβέρνησης σε συντελούμενες και αδιαμφισβήτητα παράνομες πράξεις και η «παρουσία» μέσω των δηλώσεων Κυβερνητικών παραγόντων (βλ. σημερινές δηλώσεις Νεφελούδη), μόνο ως διευκόλυνση στη διάλυση εκλαμβάνονται από τους εργαζόμενους και τα συνδικάτα.