Ως εκ τούτου, οι υδρογονάνθρακες, όπως και όλες οι πλουτοπαραγωγικές πηγές μιας χώρας, αποτελούν δημόσιο αγαθό και η κυβέρνηση του κράτους, στο οποίο βρίσκονται, έχει τα πλήρη και αποκλειστικά δικαιώματα νομής, κατοχής, κυριότητας και εκμετάλλευσής τους. Διαβάστε στις Ενεργειακές Μονογραφίες του energia.gr την πλήρη ανάλυση της δρ. Μαρίκας Καραγιάννη.
Η κυβέρνηση αποφασίζει αν, με ποιους όρους και για πόσο χρονικό διάστημα κάποια από αυτά τα δικαιώματα μπορούν να εκχωρηθούν ή να παραχωρηθούν σε τρίτους, συγκεκριμένα σε ξένες εταιρείες.
Σύμφωνα με τη διεθνή πρακτική, οι χώρες, που δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα ή την τεχνογνωσία να αναπτύξουν μόνες τους τις πλουτοπαραγωγικές πηγές του υπεδάφους ή/ και του βυθού, υπογράφουν συμβάσεις με ξένες εταιρείες ή κοινοπραξίες πολλών εταιρειών, στις οποίες εκχωρούν τα δικαιώματα έρευνας και εκμετάλλευσης των υδρογονανθράκων, είτε κατόπιν διμερών διαπραγματεύσεων είτε ακολουθώντας τη διαδικασία των ανοικτών διεθνών διαγωνισμών.
Οι επενδύσεις στην έρευνα και εξόρυξη πετρελαίου και φυσικού αερίου θεωρούνται υψηλού κινδύνου από όλες τις απόψεις: εμπορική, οικονομική, γεωλογική και πολιτική. Είναι εξαιρετικά δύσκολο, ακόμη και με τη σύγχρονη εξελιγμένη τεχνολογία των τρισδιάστατων σεισμικών ερευνών (3-D seismic survey) να καθοριστεί εξ αρχής η ποσότητα και η ποιότητα των υδρογονανθράκων, οι οποίοι συνήθως βρίσκονται σε μεγάλα γεωλογικά βάθη, κάτω από το έδαφος ή το βυθό της θάλασσας, όπως επίσης και τα κόστη εξόρυξης και παραγωγής, τα οποία συναρτώνται με τις διεθνείς τιμές πώλησης και διαπραγμάτευσης του πετρελαίου και των παραγώγων του αλλά και τα ιδιαίτερα γεωλογικά δεδομένα του εκάστοτε κοιτάσματος.
Από πολιτικής άποψης, η κυβέρνηση της χώρας που διαθέτει τους υδρογονάνθρακες οφείλει να διαθέτει ένα πλήρες και επαρκές ρυθμιστικό και φορολογικό νομικό πλαίσιο, το οποίο αφενός θα διασφαλίζει το δημόσιο συμφέρον και τη σύννομη ανάπτυξη των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας προς το συμφέρον του λαού της, αφετέρου θα δημιουργεί το βέλτιστο επενδυτικό κλίμα, το οποίο θα προστατεύει τα δικαιώματα και τα συμφέροντα των ξένων εταιρειών, που θα επενδύσουν στη χώρα, σε μακροχρόνια προοπτική, ούτως ώστε να εξασφαλίζεται η επένδυσή τους...
*Η Μαρίκα Καραγιάννη είναι πτυχιούχος της Νομικής Σχολής και πολιτικός επιστήμονας με εμπειρία στα ευρωπαϊκά και διεθνή ενεργειακά θέματα. Έχει σπουδάσει στη Νομική Σχολή του ECIA, το Κολέγιο της Ευρώπης στο Μπριζ, στο European Political and Administrative Department και στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, στο τμήμα Χωρών της Μαύρης Θάλασσας.
Υπήρξε υπότροφος της Ακαδημίας Διπλωματών του ρωσικού Υπουργείου Εξωτερικών (2002) και του αντίστοιχου τμήματος του Αζερμπαϊτζάν για τον τομέα ενέργειας της Κασπίας, στο Harvard Kennedy School of Government (2014) για τη Διεθνή Ενεργειακή Ασφάλεια και στο NATO SCHOOL OF OBERAMMERGAU (2014) για την ενεργειακή ασφάλεια και τον εφοδιασμό των χωρών-μελών του ΝΑΤΟ σε περιόδους πολέμου ή κρίσης.
Μεταξύ 1998 και 2006 εργάστηκε ως δικηγόρος και είναι μέλος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών. Έχει υπηρετήσει, μεταξύ άλλων, στο Γραφείο Τύπου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στην Αθήνα (1999), στο Υπουργείο Εξωτερικών της Ελλάδας (2000-2005), στο γραφείο του Υπουργού Εξωτερικών, έχει εργαστεί ως σύμβουλος του υφυπουργού Εξωτερικών για θέματα ενέργειας και ως επιστημονική συντονίστρια της ελληνικής προεδρίας του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας των χωρών του Ευξείνου Πόντου.
Από το 2006 εργάζεται ως μόνιμος εμπειρογνώμων στο Υπουργείο Δημόσιας Τάξεως και Προστασίας του Πολίτη. Δημοσιεύει τακτικά, άρθρα της για την ενέργεια, στον ελληνικό και τον ευρωπαϊκό Τύπο και επισκέπτεται τις περιοχές της Κασπίας και της Μέσης Ανατολής. Μιλάει αγγλικά, γαλλικά και ρωσικά.
ΠΗΓΗ : energia.gr
ΠΗΓΗ : energia.gr
