Μια ψύχραιμη και ενεργειακά "αγνωστική" αντιμετώπιση του θέματος θα υποδείκνυε το εξής: Ότι σήμερα που οι τιμές των ορυκτών καυσίμων είναι σχετικά χαμηλές, υπάρχει μια σπουδαία ευκαιρία να πέσουν χρήματα στις εναλλακτικές τεχνολογίες ώστε να είναι έτοιμες να σηκώσουν το βάρος στο απώτερο μέλλον.
Οι πρόσφατες εκθέσεις οργανισμών, όπως ο ΙΕΑ, δείχνουν ότι βρισκόμαστε στο κάτω σημείο του υπερκύκλου στο πετρέλαιο και το φυσικό αέριο. Στο εξής η υποεπένδυση των περασμένων ετών και ο αμείλικτος γεωλογικός παράγοντας θα δυσκολέψουν τα πράγματα. Ιδίως εν μέσω ανόδου της ζήτησης και επ αόριστον μετάθεσης των "peak" της κατανάλωσης.
Άλλωστε, οι ίδιες οι πετρελαϊκές έχουν προειδοποιήσει ότι η διείσδυση, για παράδειγμα της ηλεκτροκίνησης, είναι απαραίτητη ώστε να μπορούν να καλύψουν τη ζήτηση για πετρέλαιο μετά το 2035, αλλιώς θα υπάρξει έλλειψη.
Όταν μιλάνε αυτές οι εταιρείες για ενδεχόμενη έλλειψη εκείνα τα χρόνια εννοούν κάτι πολύ διαφορετικό από το αν υπήρχε έλλειψη σήμερα. Στις μέρες μας μια πετρελαϊκή στις ΗΠΑ μπορεί να "τρυπήσει" με ένα κόστος έως 60$ το βαρέλι. Το 2040 το αντίστοιχο νούμερο θα είναι πιο κοντά στα 100$ αν όχι παραπάνω.
Οι δεκαετίες του 2030 και του 2040 έπρεπε με βάση το σχέδιο για το net-zero να είναι οι περίοδοι κατά τις οποίες δεν θα μιλούσαμε πλέον μόνο για αιολικά και φωτοβολταϊκά, αλλά για εναλλακτικά καύσιμα, υδρογόνο, αποθήκευση και CCS. Τεχνολογίες που θα έρθουν όχι μόνο να αντικαταστήσουν, αλλά και να συμπληρώσουν σε πρώτη φάση τα ορυκτά καύσιμα.
Αν οι επενδύσεις στις αναδυόμενες αυτές μορφές καθυστερήσουν, τότε η ευρωπαϊκή και παγκόσμια οικονομία θα κληθεί να τις κάνει όταν οι τιμές των ορυκτών καυσίμων θα είναι κατά πολύ ακριβότερες από ότι σήμερα. Όπως πάνε πλέον τα πράγματα, οι εν λόγω τεχνολογίες δεν θα έχουν ωριμάσει ακόμα, οπότε κινδυνεύουμε να βρεθούμε αντιμέτωποι με υψηλό κόστος ταυτόχρονα σε πολλαπλά μέτωπα.
Υπό αυτό το πρίσμα, η αλλαγή πολιτικής κατεύθυνσης σήμερα είναι κοντόφθαλμη και σπασμωδική. Επί της ουσίας μεταθέτει το κόστος για αργότερα και έτσι δημιουργεί τις συνθήκες για ενεργειακές κρίσεις. Ας μην εκπλαγούμε αν μετά από μερικά χρόνια δούμε νέες "κωλοτούμπες" σε Ουάσιγκτον, Βρυξέλλες και Αθήνα.
