Όπως διαβάζουμε στο Offshore, η εταιρεία ορίζει το «σενάριο καθυστερημένης μετάβασης» ως μια πενταετή καθυστέρηση των παγκόσμιων προσπαθειών απαλλαγής από τις ανθρακούχες εκπομπές κυρίως λόγω «συνεχιζόμενων γεωπολιτικών εμποδίων, μειωμένης πολιτικής υποστήριξης των νέων τεχνολογιών.
Όμως η κάλυψη της μελλοντικής ζήτησης υδρογονανθράκων θα απαιτούσε σημαντική αύξηση των επενδύσεων στον κλάδο upstream, με αποτέλεσμα υψηλότερες τιμές πετρελαίου και αερίου και σημαντικές αλλαγές στην εταιρική στρατηγική, σύμφωνα με την τελευταία έκθεση Horizons της Wood Mackenzie.
Σύμφωνα με την έκθεση «Taking the strain: how upstream could meet the demands of a delayed energy transition», ποικίλες εξωτερικές πιέσεις έχουν αποδυναμώσει την αποφασιστικότητα των κυβερνήσεων και των επιχειρήσεων να δαπανήσουν τα εκτιμώμενα 3,5 τρισεκατομμύρια δολάρια που απαιτούνται για την αναδιάρθρωση των ενεργειακών συστημάτων ώστε να περιοριστεί τόσο η ζήτηση υδρογονανθράκων όσο και η υπερθέρμανση του πλανήτη.
Η τελευταία έκθεση «Horizons» της Wood Mackenzie επικεντρώνεται στους πρόσθετους πόρους και τις δαπάνες που απαιτούνται εάν ο εν λόγω τομέας πρόκειται να ανταποκριθεί στην υψηλότερη για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα ζήτηση πετρελαίου και φυσικού αερίου, καθώς και στις επακόλουθες συνέπειες.
Σύμφωνα με αυτό το σενάριο, ο κόσμος θα απαιτούσε 5% μεγαλύτερη προσφορά πετρελαίου και φυσικού αερίου και 30% υψηλότερες ετήσιες επενδύσεις κεφαλαίου στην upstream βιομηχανία.
Η ζήτηση υγρών καυσίμων θα ήταν κατά μέσο όρο 6 εκατ. b/d (6%) υψηλότερη από το βασικό σενάριο της Wood Mackenzie έως το 2050, και η ζήτηση φυσικού αερίου θα ήταν κατά μέσο όρο 15 bcfd (3%) υψηλότερη από το βασικό σενάριο.
Άφθονη προσφορά
«Η κάλυψη της αυξανόμενης ζήτησης βραχυπρόθεσμα είτε στο καθυστερημένο σενάριο είτε στο βασικό σενάριο αποτελεί μικρή πρόκληση για τον τομέα- υπάρχει άφθονη προσφορά», δήλωσε ο Fraser McKay, επικεφαλής ανάλυσης upstream της Wood Mackenzie.
«Ωστόσο, η μεγαλύτερη από το προβλεπόμενο αύξηση της ζήτησης είναι πολύ λιγότερο ρεαλιστικό σενάριο. Μια πενταετής καθυστέρηση της μετάβασης θα απαιτούσε πρόσθετους όγκους που ισοδυναμούν με μια νέα αμερικανική λεκάνη Permian για το πετρέλαιο και μια Haynesville Shale ή Αυστραλία για το φυσικό αέριο», δήλωσε ο Angus Rodger, επικεφαλής ανάλυσης upstream για την περιοχή Ασίας-Ειρηνικού και Μέσης Ανατολής.
Αύξηση των upstream επενδύσεων
Ενώ πιστεύουμε ότι ο παγκόσμιος τομέας πετρελαίου και φυσικού αερίου θα μπορούσε να καλύψει αυτή τη ζήτηση μέσω των υφιστάμενων πόρων και των μελλοντικών ερευνών, θα απαιτηθούν σημαντικές επενδύσεις για να επιτευχθεί αυτό.
Η Wood Mackenzie εκτιμά ότι οι upstream επενδύσεις θα πρέπει να αυξηθούν κατά 30%, με αποτέλεσμα ετήσιες δαπάνες ανάπτυξης ύψους 659 δισ. δολαρίων έναντι 507 δισ. δολαρίων στο βασικό σενάριο, και 17 τρισ. δολάρια έναντι 13 τρισ. δολαρίων συνολικά έως το 2050 (όλα σε όρους 2024).
«Υπολογίσαμε την ελαστικότητα του κόστους του τομέα ενσωματώνοντας τα μοντέλα ετήσιας προσφοράς ανά τομέα με την ανάλυση της παγκόσμιας αλυσίδας εφοδιασμού», δήλωσε ο McKay.
«Αυτό περιλαμβάνει μια υπόθεση για συνεχή βελτίωση της λειτουργικής αποδοτικότητας, την οποία ο κλάδος θα μπορούσε κάλλιστα να υπερκαλύψει, μετριάζοντας μέρος του πληθωριστικού αντίκτυπου».
Ωστόσο, η αύξηση των δαπανών δεν θα είναι εύκολη, ακόμη και αν υπάρχουν σημάδια αυξημένης ζήτησης.
Η μεγαλύτερη δραστηριότητα θα ασκούσε σημαντική πίεση στην αλυσίδα εφοδιασμού - τμήματα της οποίας λειτουργούν ήδη κοντά στη χωρητικότητα - και το κόστος των έργων θα διογκωνόταν.
Όμως η κάλυψη της μελλοντικής ζήτησης υδρογονανθράκων θα απαιτούσε σημαντική αύξηση των επενδύσεων στον κλάδο upstream, με αποτέλεσμα υψηλότερες τιμές πετρελαίου και αερίου και σημαντικές αλλαγές στην εταιρική στρατηγική, σύμφωνα με την τελευταία έκθεση Horizons της Wood Mackenzie.
Σύμφωνα με την έκθεση «Taking the strain: how upstream could meet the demands of a delayed energy transition», ποικίλες εξωτερικές πιέσεις έχουν αποδυναμώσει την αποφασιστικότητα των κυβερνήσεων και των επιχειρήσεων να δαπανήσουν τα εκτιμώμενα 3,5 τρισεκατομμύρια δολάρια που απαιτούνται για την αναδιάρθρωση των ενεργειακών συστημάτων ώστε να περιοριστεί τόσο η ζήτηση υδρογονανθράκων όσο και η υπερθέρμανση του πλανήτη.
Η τελευταία έκθεση «Horizons» της Wood Mackenzie επικεντρώνεται στους πρόσθετους πόρους και τις δαπάνες που απαιτούνται εάν ο εν λόγω τομέας πρόκειται να ανταποκριθεί στην υψηλότερη για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα ζήτηση πετρελαίου και φυσικού αερίου, καθώς και στις επακόλουθες συνέπειες.
Σύμφωνα με αυτό το σενάριο, ο κόσμος θα απαιτούσε 5% μεγαλύτερη προσφορά πετρελαίου και φυσικού αερίου και 30% υψηλότερες ετήσιες επενδύσεις κεφαλαίου στην upstream βιομηχανία.
Η ζήτηση υγρών καυσίμων θα ήταν κατά μέσο όρο 6 εκατ. b/d (6%) υψηλότερη από το βασικό σενάριο της Wood Mackenzie έως το 2050, και η ζήτηση φυσικού αερίου θα ήταν κατά μέσο όρο 15 bcfd (3%) υψηλότερη από το βασικό σενάριο.
Άφθονη προσφορά
«Η κάλυψη της αυξανόμενης ζήτησης βραχυπρόθεσμα είτε στο καθυστερημένο σενάριο είτε στο βασικό σενάριο αποτελεί μικρή πρόκληση για τον τομέα- υπάρχει άφθονη προσφορά», δήλωσε ο Fraser McKay, επικεφαλής ανάλυσης upstream της Wood Mackenzie.
«Ωστόσο, η μεγαλύτερη από το προβλεπόμενο αύξηση της ζήτησης είναι πολύ λιγότερο ρεαλιστικό σενάριο. Μια πενταετής καθυστέρηση της μετάβασης θα απαιτούσε πρόσθετους όγκους που ισοδυναμούν με μια νέα αμερικανική λεκάνη Permian για το πετρέλαιο και μια Haynesville Shale ή Αυστραλία για το φυσικό αέριο», δήλωσε ο Angus Rodger, επικεφαλής ανάλυσης upstream για την περιοχή Ασίας-Ειρηνικού και Μέσης Ανατολής.
Αύξηση των upstream επενδύσεων
Ενώ πιστεύουμε ότι ο παγκόσμιος τομέας πετρελαίου και φυσικού αερίου θα μπορούσε να καλύψει αυτή τη ζήτηση μέσω των υφιστάμενων πόρων και των μελλοντικών ερευνών, θα απαιτηθούν σημαντικές επενδύσεις για να επιτευχθεί αυτό.
Η Wood Mackenzie εκτιμά ότι οι upstream επενδύσεις θα πρέπει να αυξηθούν κατά 30%, με αποτέλεσμα ετήσιες δαπάνες ανάπτυξης ύψους 659 δισ. δολαρίων έναντι 507 δισ. δολαρίων στο βασικό σενάριο, και 17 τρισ. δολάρια έναντι 13 τρισ. δολαρίων συνολικά έως το 2050 (όλα σε όρους 2024).
«Υπολογίσαμε την ελαστικότητα του κόστους του τομέα ενσωματώνοντας τα μοντέλα ετήσιας προσφοράς ανά τομέα με την ανάλυση της παγκόσμιας αλυσίδας εφοδιασμού», δήλωσε ο McKay.
«Αυτό περιλαμβάνει μια υπόθεση για συνεχή βελτίωση της λειτουργικής αποδοτικότητας, την οποία ο κλάδος θα μπορούσε κάλλιστα να υπερκαλύψει, μετριάζοντας μέρος του πληθωριστικού αντίκτυπου».
Ωστόσο, η αύξηση των δαπανών δεν θα είναι εύκολη, ακόμη και αν υπάρχουν σημάδια αυξημένης ζήτησης.
Η μεγαλύτερη δραστηριότητα θα ασκούσε σημαντική πίεση στην αλυσίδα εφοδιασμού - τμήματα της οποίας λειτουργούν ήδη κοντά στη χωρητικότητα - και το κόστος των έργων θα διογκωνόταν.
Κλιμάκωση των τιμών
Με το υψηλότερο κόστος εφοδιασμού, θα έρθουν και υψηλότερες τιμές τόσο για το πετρέλαιο όσο και για το φυσικό αέριο.
Το Μοντέλο Προσφοράς Πετρελαίου της Wood Mackenzie προβλέπει ότι η τιμή του Brent θα αυξηθεί σε πάνω από 100 δολάρια /βαρέλι κατά τη δεκαετία του 2030 σε ένα σενάριο καθυστερημένης μετάβασης.
Πέφτει προς τα 90 δολάρια /βαρέλι μέχρι το 2050, με μέση τιμή περίπου 20 δολάρια /βαρέλι υψηλότερη από το βασικό μας σενάριο κατά την περίοδο αυτή (όλα σε όρους 2024).
Με το υψηλότερο κόστος εφοδιασμού, θα έρθουν και υψηλότερες τιμές τόσο για το πετρέλαιο όσο και για το φυσικό αέριο.
Το Μοντέλο Προσφοράς Πετρελαίου της Wood Mackenzie προβλέπει ότι η τιμή του Brent θα αυξηθεί σε πάνω από 100 δολάρια /βαρέλι κατά τη δεκαετία του 2030 σε ένα σενάριο καθυστερημένης μετάβασης.
Πέφτει προς τα 90 δολάρια /βαρέλι μέχρι το 2050, με μέση τιμή περίπου 20 δολάρια /βαρέλι υψηλότερη από το βασικό μας σενάριο κατά την περίοδο αυτή (όλα σε όρους 2024).
www.worldenergynews.gr
